گفت و گو  با روزنامه جام جم در باره انتخابات ریاست جمهوری روسیه

پوتين،‌گزينه‌اي بي‌رقيب

مصاحبه کننده : علي رمضاني / روزنامه  جام جم  چهارشنبه 10 اسفند 1390

نام ولاديمير پوتين با روسيه معاصر كاملا عجين شده است. او كه تاكنون براي دو دوره، رئيس‌جمهور و يك دوره نخست‌وزير روسيه بوده است مي‌رود تا براي دو دوره ديگر رياست جمهوري اين كشور را تجربه كند، اما آيا او در اين كار موفق خواهد بود؟ آيا انتخابات رياست جمهوري روسيه به همان مسيري خواهد رفت كه پوتين مي‌خواهد و آيا مخالفان او چنان قدرت و انسجامي دارند كه بتوانند با او رقابت كنند؟ آيا چنان كه طي ماه‌هاي گذشته ديديم دست‌هاي توطئه‌گر خارجي فضاي انتخاباتي روسيه را تهديد خواهد كرد؟ و... اينها پرسش‌هايي است كه براي پاسخ به آنها سراغ دكتر حسن بهشتي‌پور، كارشناس مسائل روسيه رفته‌ايم.

اگر به مقايسه وضعيت كنوني ولاديمير پوتين با دوره قبلي نامزدي وي براي رياست جمهوري بپردازيم چه تفاوتي را مي‌توان مشاهده كرد؟

در مجموع به نظر مي‌رسد پوتين از چند سو موقعيت خود را دچار چالش جدي كرده است و در شرايط كنوني از ميزان محبوبيت وي (حداقل در نزد افكار عمومي و طبق نظرسنجي‌ها، وي قبلا بيش از 70 درصد محبوبيت داشت) بشدت كاسته شده است. اكنون در نظرسنجي‌ها موقعيت وي حدود 30 تا 35 درصد است. دليل اين ميزان از محبوبيت وي به مشكلات اقتصادي، نابساماني و ناكارآمدي و عملكرد دولت در 4 سالي كه پوتين نخست‌وزير بود برمي‌گردد. گذشته از اين نيز اعلام اين كه پوتين بار ديگر نامزد رياست‌جمهوري است و حداقل براي 2 دوره 6 ساله و تا سال 2024 پوتين و همكارانش همچنان در راس قدرت قرار خواهند داشت در كاهش محبوبيت وي موثر بوده است. علاوه بر اين با توجه به مشكلات كنوني در روسيه امروزي و اين كه نخبگان و پتانسيل‌هايي در جامعه وجود دارد، اما به كار گرفته نمي‌شوند، نوعي دلزدگي را ميان مردم روسيه به وجود آورده است. در اين راستا مردم روسيه ديده‌اند دست به دست شدن قدرت در روسيه هم تزي ساختگي است و مدودف صرفا مانع قانوني براي تداوم رياست جمهوري پوتين را برطرف كرده و همچنين دوره رياست جمهوري را از 4 سال به 6 سال افزايش داده است.

در مقابل همه اين انتقادها، بايد گفت پوتين با توجه به رويكرد سياست خارجي خود، تاكيد بر پيگيري خط‌مشي جداگانه از غرب و نشان دادن روسيه به عنوان روسيه‌اي مستقل، حداقل بخشي از افكار عمومي روسيه را كه مي‌گفتند روسيه به قدرت درجه چندم تبديل شده است، تا حد زيادي قانع كرده و در اين شرايط فضاي كنوني براي پوتين فضايي است كه وي مي‌تواند راي لازم را براي رياست جمهوري بياورد، اما ميزان راي وي نيز خيلي مهم است يعني اين كه رقباي وي تا چه حدي راي مي‌آورند؟ ما شاهد صحنه جديدي در 14 اسفند خواهيم بود.

ادامه نوشته

نکات اساسی در مناسبات ایران و ترکیه

1- تركيه در حال حاضر قدرت بزرگي در منطقه است و در برخي موضوع‌ها ( سوریه و سامانه موشکی آمریکا )  نقاط برخوردش با ایران جدي است.

2- آمریکا می کوشد از تركيه مدلی برای منطقه و کشورهای اسلامی معرفی کند كه اين را بعضاً در منطقه خيلی صريح و آشكارهم  می‌گويند هم خود تركيه و كساني مانند راشد الغنوشي و ديگران به آن اشاره كرده‌اند.

3- جمهوري اسلامي ايران به عنوان يك قدرت منطقه‌ای  طبيعتاً با تركيه منافع مشترك و نقاطي براي همكاري دارد ازجمله هر دو کشور مخالف جدایی طلبی کردها و تشکیل کشور مستقل کرد هستند در زمینه ارسال گاز به اروپا و همکاری با ترکمنستان در زمینه انتقال انرژی هم با هم همکاری می کنند. در چارچوب کشورهای اسلامی در قالب دی هشت هم همکاری دارند

4- به قدرت رسيدن حزب عدالت و توسعه در ترکيه سال 2002 نقطه عطفي در سياست خارجي اين کشور به حساب مي‌آيد. احمد داود اوغلو تئوريسين سياست خارجي تركيه است، كه تئوري‌هاي خود را به مورد اجرا گذاشته است، لذا سیاست خارجی ترکیه نسبت به گذشته تفاوت‌هاي اساسی كرده است. از زمان روی کارآمدن حزب عدالت و توسعه درآنکارا ضریب تهدید علیه ایران به شدت کاهش یافته است.  

5- دولتمردان ترکیه در دوران حکومت لائیتسیته گذشته ازیکسو به نزدیک تر شدن هرچه بیشتر به اتحادیه اروپا و ازسوی دیگربرقراری روابط گسترده با اسرائیل توجه داشتند که نقطه اوج آن در توافق استراتژيك ـ نظامي با اسرائيل در 1996 بود. البته در اولویت بعدی فعال كردن حوزه نفوذ ترکیه  در آسياي مركزي و قفقار در دستور کار قرار داشت. يعني اين سه جهت در دستور اصلی سیاست خارجی ترکیه قرار داشت. داود اغلو و اردوغان نگاه به شرق را در پیش گرفتند ودر همان حال سعی کردند توازن را در مناسبات با اروپا حفظ کنند .

ادامه نوشته