نقد و بررسی  حمله پیشدستانه به جمهوری آذربایجان

نوشته حسن بهشتی پور

در فضای رسانه‌ای ایران، برخی تحلیلگران و کارشناسان خواستار اقدام نظامی پیش‌دستانه علیه جمهوری آذربایجان شده‌اند، با این فرض که این کشور در حملات اخیر رژیم اسرائیل علیه ایران نقش پشتیبانی‌گر داشته است. این دیدگاه، فارغ از پیامدهای راهبردی‌اش، بر پایه شواهدی ارائه می‌شود که هنوز اعتبار رسمی و امنیتی نیافته‌اند. از این رو، نقد آن نه تنها ضروری، بلکه برای پرهیز از تصمیمات واکنشی حیاتی است.

از منظر تحلیلی، سه فرض را می‌توان درباره نقش احتمالی جمهوری آذربایجان در حملات اسرائیل مطرح کرد:

فرض اول نفی همکاری و استفاده از خاک یا آسمان آذربایجان

این همان موضع رسمی دولت باکو است که صریحاً هرگونه استفاده از پایگاه، زیرساخت یا حریم هوایی این کشور توسط اسرائیل را رد می‌کند. بر اساس این فرض، اسرائیل حملات خود را از مسیر دیگری انجام داده و جمهوری آذربایجان هیچ نقشی در آن نداشته است.

ادامه نوشته

چارچوبی مرحله‌ای و چندجانبه برای توافق پایدار میان ایران و ایالات متحده

راهکار خروج از بحران:

نوشته حسن بهشتی پور

مقدمه:

پس از حمله نظامی آمریکا به تأسیسات هسته‌ای ایران در ۲۱ ژوئن، روابط تهران–واشنگتن وارد مرحله‌ای از تقابل مستقیم شده است. در پاسخ، ایران به پایگاه نظامی آمریکا در قطر حمله موشکی کرد و همکاری خود را با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تعلیق نمود. آمریکا و اسرائیل صریحاً توقف کامل غنی‌سازی یا تغییر رژیم در ایران را خواستار شده‌اند، در حالی که ایران تأکید کرده توقف غنی‌سازی «خط قرمز» است. این شرایط بی‌سابقه، نیازمند طراحی یک چارچوب راهبردی واقع‌بینانه و مرحله‌ای است که با لحاظ عناصر بازدارندگی، اطمینان‌سازی، و در نظر گرفتن بازیگران مؤثر، امکان‌پذیر باشد.

هدف این یادداشت، ارائه پیشنهادی است برای خروج تدریجی و باثبات از بحران کنونی، بر مبنای واقعیات ژئوپلیتیکی و با تأکید بر امکان‌پذیری سیاسی. درادامه مطلب به جزئیات این پیشنهاد پرداخته ام

ادامه نوشته

روایت‌سازی در میدان رسانه‌ای؛ نگاهی به مصاحبه رئیس‌جمهور ایران با تاکر کارلسون

نوشته : حسن بهشتی پور

در بررسی هر مصاحبه مقامات عالی‌رتبه ایران با رسانه‌های آمریکایی، نکته‌ای کلیدی نباید مغفول بماند: مخاطب اصلی این گفتگوها، دولت ایالات متحده نیست، بلکه افکار عمومی مردم آمریکا است.

برخلاف تصور برخی منتقدان، این مصاحبه‌ها عرصه مذاکره یا تقابل سیاسی با دولت آمریکا محسوب نمی‌شوند، چراکه سیاست‌گذاران آمریکایی، تصمیمات خود را بر اساس گفت‌وگوهای رسانه‌ای با مقامات خارجی تنظیم نمی‌کنند. فرآیند سیاست‌گذاری در آمریکا تابع لابی‌ها، منافع ساختاری و اجماع نخبگانی است، نه صرفاً مواضع رسانه‌ای کشورهای دیگر.

اما در مقابل، افکار عمومی آمریکا—به‌ویژه اقشار تأثیرگذاری مانند مالیات‌دهندگان منتقد، محافل دانشگاهی، نخبگان رسانه‌ای و کنشگران مستقل—نقش بسزایی در شکل‌دهی به فضای سیاسی این کشور دارند. بنابراین، گفت‌وگوی مستقیم با این مخاطبان، به‌عنوان بخشی از دیپلماسی عمومی، ابزاری راهبردی و مؤثر است.

ادامه نوشته

اقتدارگرایی انتخاباتی و دولت عمیق؛ دو چهره‌ی تهدید علیه دموکراسی

درهم‌تنیدگی تهدیدهای مدرن برای دموکراسی

نویسنده: حسن بهشتی‌پور

مقدمه:

در دهه‌های اخیر، دموکراسی‌ها دیگر به‌ندرت قربانی کودتاهای ناگهانی می‌شوند. در عوض، فرسایش تدریجی از درون، تهدید اصلی نظام‌های دموکراتیک شده است. این تغییر ماهوی، مفهومی را به‌میان آورده که پژوهشگرانی چون استیون لویتسکی و دانیل زیبلات در کتاب «چگونه دموکراسی‌ها می‌میرند» از آن به‌عنوان تهدیدی خاموش یاد کرده‌اند: اقتدارگرایی انتخاباتی. در این میان، برداشت‌های نادرست یا اغراق‌آمیز از مفهوم دولت عمیق نیز به‌عنوان ابزاری برای حمله به نهادهای مستقل، فضا را برای تقویت گرایش‌های اقتدارگرا فراهم می‌سازد.[1]


[1] استیون لویتسکی، دانیل زیبلات ، مترجم:سیامک دل‌آرا، اعظم ورشوچی فرد ، انتشارات:بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه ، چاپ اول ، تهران 1397.

ادامه نوشته