سياست و ديپلماسي عرصه ريسك است و دو طرفي كه مي‌خواهند در اين عرصه وارد رابطه و معامله شوند بايد به يكديگر اعتماد كنند و اگر نتوانند از طريق مذاكره و گفت‌وگو به اهداف خود دست يابند، شكست مي‌خورند. در اين صورت يا بايد دست روي دست گذاشت و كاري نكرد يا اينكه وارد جنگ شد كه هر دو راه غيرقابل قبول و هزينه آفرين هستند و نمي‌تواند به تامين منافع ملي كمك نمايد. پس براي رسيدن به راه‌حل و تامين منافع ملي بايد ريسك كرد. اما نكته‌اي كه در اينجا وجود دارد اين است كه بايد همه جوانب را در نظر بگيريم. ممكن است آمريكا زير قول و قرارهاي خود بزند يا اين موضوع كه دولت آمريكا از موضع بالا و با نخوت با برخي كشورها مذاكره مي‌كند كه اين امر نمي‌تواند قابل قبول باشد و به حيثيت و وجهه كشور ما نيز ضربه وارد مي‌كند. ما بايد در اينجا با رويكرد احترام متقابل و در موضعي برابر با آنها وارد مذاكره شويم و زير بار زور نرويم. همچنين اين امر را نيز بايد مدنظر داشت كه در گفت‌وگو با دولت آمريكا همه سناريوهاي مختلف را درنظر داشت و با توجه به موضع آمريكا، دولت بتواند بدون اتلاف وقت راهكار مناسب را انتخاب نمايد. در واقع نكته مدنظر رهبري نيز همين جاست كه ما بايد خود را براي مواجهه با هرگونه برخورد يا واقعه‌اي از سوي دولتمردان آمريكايي آماده كنيم.

 با توجه به سوابق آقاي روحاني و ظريف و تيم ايشان اميد مي‌رود كه مشكلات عرصه سياست خارجي با رويكردي سازنده حل شود و دولت بتواند از پس چالش‌هاي پيش رو در اين عرصه سربلند بيرون بيايد و منافع ملي كشور با كمترين هزينه ممكن تامين شود.