هفته نامه سروش چندی پیش از من خواست مطلبی در باره چگونگی تعامل دولت یازدهم با صدا و سیما بنویسم البته حاصلش شد این متنی که ملاحظه می کنید . اما راستش من متوجه نشدم مطلب را چاپ کردند یا نه و این هم از حرفه ای بودن همکاران ما در مطبوعات است 

وقتی که صحبت از تعامل می‌شود اولين نكته‌اي كه بايد به آن توجه داشت اين است كه تعامل یک فعل دو طرفه است. در بحث تعامل ميان رسانه‌ملي و دولت، هر دو طرف اين ماجرا می توانند  لوازمي را رعايت كنند؛ برای یک تعامل سازنده بین دولت و صدا و سیما لازم است از  يك‌سو دولت آستانه تحمل خود را نسبت به انتقاد سازنده افزایش دهد. زيرا انتقادهای مطرح شده در صدا و سیما، معمولا همان موضوعاتي هستند که در سطح افکار عمومی مطرح می شوند  و رسانه ملی هم فقط  انعکاس‌دهنده نظرات مردم و کارشناسان است. آنجا كه بحث از بالا بردن آستانه تحمل دولت مي‌شود به اين معني است كه دولت نبايد به محض طرح مسائل انتقادی تصور كند كه تخریب دولت صورت گرفته است. زیرا اگر انتقاد به یک موضوع مطرح شده درست است که باید در صدد رفع آن باشد و اگر درست نبود می‌تواند با سعه‌صدر پاسخ آن را از روش صحیح بدهد. حداقل مزيت اين روش اين است كه مردم به جای رادیوهای خارجی و شبكه‌هاي ماهواره‌اي، اطلاعات را از رسانه ملی کسب می‌کنند و این به افزایش اعتماد ملی کمک می‌کند و این خود  نقش بسيار تعیین‌ کننده‌ای بر افزایش امنیت ملی و توان ملی ایران دارد. البته ممکن است این روش، مضراتي هم داشته باشد اما مطمئنا منافع آن خیلی بیشتر است.