بعضی از تحلیل گران نیز همچنین  تحلیل هایی مطرح می کنند  مبنی بر این که گروه 1+5 تا انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ قصد انجام مذاکرات جدی با ایران را ندارد. این تحلیل به دو دلیل ذیل  بازی رسانه ای محسوب می شود.

نخست این که تا قبل از این می گفتند همه منتظر انتخابات ریاست جمهوری آمریکا هستند که در آبان ماه گذشته برگزار شد . پس از آن اعلام شد که مذاکرات گروه 1+5 با جمهوری اسلامی ایران با آغاز دور دوم انتخابات ریاست جمهوری اوباما یعنی ۲۰ ژانویه اول بهمن ماه شروع می شود و حالا با گذشت بیش از یک ماه از دور دوم ریاست جمهوری اوباما می گویند دو طرف مذاکره کننده منتظر انتخابات ریاست جمهوری ایران هستند. این مشخص است یک بازی تبلیغاتی رسانه ای بیش نیست.

دلیل دوم این که آن ها به اندازه کافی اطلاع دارند که در ایران پرونده هسته ای زیر نظر شورای عالی امنیت ملی اداره می شود و تصمیم گیرنده نهایی  این شورا آیت الله خامنه ای مقام معظم رهبری است.

بنابراین چه در دوره آقای هاشمی رفسنجانی، چه در دوره آقای خاتمی و چه در دوره آقای احمدی نژاد تصمیم گیری ها در این حوزه از سوی شورای عالی امنیت ملی انجام می شود. بنابراین تفاوتی نمی کند که رئیس جمهور ایران چه کسی باشد. البته منظور این جا تصمیم گیری و تصمیم سازی در مسائل هسته ای است و اگر نه به لحاظ اجرا این که چه کسی رئیس جمهور باشد به طور قطع مهم است.

‏روز گذشته در عین حال آژانس بین المللی انرژی اتمی جدیدترین گزارش خود را درباره فعالیت های هسته ای ایران منتشر کرد که از نصب سانتریفیوژهای نسل جدید توسط ایران در نطنز خبر داده است اگر چه رسانه ها به نقل از گزارش آژانس از اقدامات ایران با عنوان قدرت نمایی یاد کرده اند اما باید اقدامات ایران در واقع یک اقدام عکس العملی است. در این مورد باید به دو نکته مهم توجه داشت :

اول ، کار ایران قانونی و زیر نظر آژانس بین المللی انرژی اتمی و در چارچوب NPT است. به عبارت دیگر ارتقاء کیفیت سانتریفیوژهای ایران دقیقا در چارچوب  مقررات بین المللی است و ایران همانطور که در گزارش آمانو تصریح شده است خلافی مرتکب نشده است.

نکته دوم این که اقدام ایران یک اقدام عکس العملی در برابر کاری است که غرب انجام می دهد. اگر آنها ناجوانمردانه تحریم ها را علیه مردم ایران،  بدون توجه به بی نتیجه بودن آن تحریم ها  بر روند توان هسته ای ایران ، گسترش می دهند. ایران  نیز متقابلا برای خنثی کردن تلاش های آن ها ، کیفیت غنی سازی  خود را ارتقا می دهد.  تا بتواند ضمن حفظ توازن  قدرت چانه زنی خود را افزایش دهد.

‏غربی ها تحریم ها را افزایش داده اند و ازهمین تحریم ها به عنوان اهرم فشار در طول مذاکرات استفاده می کنند.  در واقع آنها ایران را به سمت خود کفایی بیشتر و ارتقاء کیفیت غنی سازی می کشانند.

جالب آنکه رسانه های گروهی غرب آن بخش از اقدام های مثبت ایران را برای ایجاد اعتماد و رفع نگرانی های مورد ادعای غرب، کمترمطرح می کنند. زیرابراساس گزارش اخیر آمانوایران بخش عمده ای از اورانیوم غنی شده ۲۰ درصد خود را تبدیل به پودر و در صفحات سوخت هسته ای وارد کرده است که صرف ساخت رادیو ایزوتوپ  دارویی می شود . این اقدام به جهت بازگشت ناپذیری اورانیوم قرار داده شده در صفحات سوخت هسته ای ، دیگر هیچ بهانه ای را برای ابراز نگرانی در باره تبدیل شدن احتمالی آنها در فعالیت های غیر مجاز هسته ای ، باقی نمی گذارد .

‏ درمجموع می توان  به مذاکرات آلماآتی قزاقستان  امید داشت. چرا که مذاکرات پس از ۸ ماه تأخیر بی مورد و بدون توجیه  بالاخره انجام می شود. این مذاکرات در صورتی که اراده کافی برای به نتیجه رسیدن دردوطرف  موجود باشد، دهها راه برای  فراهم شدن توافق نهایی بصورت بالقوه پیش رو دارد .

بدون تردید نمی شود انتظار داشت همه مشکلات ده سال گذشته در یک اجلاس حل شود اما می توان امیدوار بود که گام های اساسی رو به جلو برداشته شود.