وی تاکید کرد: روس ها بخش فرا قطعنامه ای تحریم ها علیه ایران را قبول ندارند و فقط قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحدعلیه ایران را واجد شرایط اجرا می دانند.

بهشتی پور افزود: از 6 قطعنامه صادر شده از سوی شورای امنیت علیه ایران فقط چهار قطعنامه بویژه آخرین آن یعنی قطعنامه 1929جنبه تحریمی دارند و در دو قطعنامه دیگر، تحریمی پیش بینی نشده است. با این وجود، آمریکایی ها و همپیمانان آن از جمله اتحادیه اروپا، کانادا و استرالیا خارج از قطعنامه تحریم هایی را علیه ایران وضع کرده اند؛ از جمله تحریم بخش های کشتیرانی و بانکی و خرید نفت از ایران.

وی ادامه داد: این تحریم ها هیچ یک در قطعنامه های شورای امنیت دیده نمی شوند اما این کشورها به طور مستقل و سرخود چنین تحریم هایی را علیه ایران در نظر گرفته اند؛ زیرا اگر می خواستند این موارد را در قطعنامه های شورای امنیت بگنجانند، قطعا چین و روسیه آنها را وتو می کردند؛ بنابراین موارد مدنظرشان را خارج از قطعنامه های شورای امنیت و به طور یکجانبه تصویب کردند.

این کارشناس مسایل بین المللی درباره رویکرد روسیه از آغاز طرح موضوع هسته ای ایران در سطح بین الملل افزود: به طور کلی آنچه از سوی روسیه مطرح می شود، آن است که این کشور تاکنون تلاش کرده است تا سیاست های غرب در قبال ایران را تعدیل کند. به گفته روس ها اساس این مطلب که ایران حق استفاده از انرژی صلح آمیز هسته ای را دارد، مورد مخالفت روسیه نیست اما موضوع غنی سازی را فقط در سطح تحقیقاتی می پذیرند و نه در سطح صنعتی و گسترده.

وی ادامه داد: روس ها اظهار می کنند ما اگر چه در قطعنامه ها رای مثبت می دهیم اما سعی می کنیم متن آنها را تعدیل کنیم. از 10 سال گذشته تاکنون روسیه تلاش کرده است که از یک طرف قطعنامه ها علیه ایران را تعدیل کند و از سوی دیگر مانع ورود پرونده هسته ای ایران به فاز نظامی شود.

به گفته او، از زمان رفتن پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت آن را زیر ˈفصل هفتمˈ منشور سازمان ملل قرار دادند که بر اساس آن اقدامات نظامی علیه یک کشور شکل می گیرد. در این رابطه روسیه تلاش کرده است که پرونده ایران را در سطح بند ˈچهل و یکمˈ منشور سازمان ملل نگه دارد و اجازه ندهد آمریکایی ها بتوانند اقدامات نظامی علیه ایران به اجرا در آورند.

بهشتی پور همچنین به برخی جنبه های منفی سیاست خارجی روسیه در موضوع هسته ای ایران اشاره کرد و افزود: روس ها معمولا در شرایطی که می توانستند به قطعنامه ها علیه ایران رای ممتنع بدهند، رای مثبت داده اند و بدین ترتیب موقعیت مخالفان ایران تقویت شده است. از سوی دیگر، روسیه وعده هایی را درباره نیروگاه بوشهر به ایران داده بود که اجرای این وعده ها از سال 1995 تا 2011 به طول انجامید. اگر چه این نیروگاه هنوز نهایی نشده، اما به شبکه سراسری برق ایران نیز پیوسته است.

وی همچنین درباره میزان صحت این تحلیل که روسیه با توجه به منافع ملی خود رویکرد دوگانه ای در قبال موضوع هسته ای ایران در پیش گرفته است، تصریح کرد: به نظر من در این زمینه سوء تفاهمی در ایران وجود دارد. همه کشورهای عاقل از جمله ایران و روسیه در روابط بین الملل باید در مرحله نخست منافع ملی خودشان را در نظر گیرند؛ اما مساله این است که منافع ملی یک بعد قضیه را در روابط تشکیل می دهد و بحث منافع مشترک نیز بعد دیگری از روابط را به خود اختصاص می دهد.

به گفته او، کشورهای عاقل سعی می کنند مناسبات خود را در روابط بین الملل به گونه ای تنظیم کنند که منافع مشترک دیگری نیز بجز منافع ملی در روابط آنها با سایر کشورها به وجود آید؛ زیرا اگر تمامی کشورها فقط به دنبال تامین منافع ملی خود باشند، هیچگونه منافع مشترکی شکل نمی گیرد و در نتیجه نوعی از همکاری نیز که دو طرف از آن سود ببرند، صورت نخواهد گرفت.

این کارشناس مسائل بین الملل تاکید کرد ˈبنابراین می توان گفت روسیه در این زمینه منافع ملی خود را دنبال کرده و در جایی که این منافع در تعارض با منافع ما بوده است، ما نام آن را برخورد دوگانه گذاشته ایم اما در مواردی که سیاست های آن با منافع ملی ما منطبق بوده، گفته ایم روسیه به نفع ما عمل می کند.

وی تحویل ندادن موشک های دفاعی ˈاس 300ˈ به ایران را نمونه ای از اقدام روسیه در جهت منافع ملی خود دانست و افزود: اگر چه لغو قرارداد امضا شده بسیار غیر منطقی بود و به زیر سوال رفتن حیثیت روسیه در روابط بین الملل منجر شد ولی منافع ملی روسیه به دلیل زد و بندهای مسکو با آمریکا چنین ایجاب می کرد که این موشک ها به ایران تحویل داده نشود. البته ایران هم در این زمینه شکایتی را به دیوان داوری فرانسه ارایه کرده است.

این کارشناس درباره نوع تعاملات منطقه ای و بین المللی روسیه در شرایط حاکم بر منطقه نیز گفت: سیاست مشخص روسیه در منطقه بویژه موضوع سوریه آن است که یک دولت طرفدار غرب در دمشق روی کار نیاید؛ چراکه سوریه مهمترین کشور متحد روسیه در سطح خاورمیانه عربی است. بنابراین روسیه از اول به دنبال آن بوده است که یک دولت دست نشانده غرب در دمشق به قدرت نرسد، اما چندان بر اینکه ˈبشار اسدˈ رییس جمهوری سوریه، بر سر کار بماند تاکید نداشته است.

وی افزود: روس ها نسبت به قدرت گرفتن اسلامگرایان وابسته به اخوان المسلمین که مواضع بشدت تندی در سوریه دارند و با چچنی ها و داغستانی ها در ارتباط هستند، نگران است و نمی خواهد آنان در آینده سوریه نقش آفرینی داشته باشند؛ زیرا فرض بر این است که تقویت اسلامگرایان در سوریه به تقویت اسلامگرایان در مناطق داغستان و چچن منجر خواهد شد.

بهشتی پور با اشاره به مخالفت مسکو با مداخله نظامی در سوریه و توافق این کشور و آمریکا برای برگزاری یک انتخابات در سال 2014 میلادی به شرط نامزد نشدن اسد در آن تصریح کرد: روسیه با این راه حل میانه از یک طرف مطمئن خواهد شد یک دولت دست نشانده از طریق نظامی در سوریه به قدرت نخواهد رسید و از سوی دیگر در انتخابات طرفداران حزب بعث یا دستکم گروه های میانه رو داخل سوریه که با خارج ارتباط ندارند، ممکن است قدرت را در دست گیرند. از این رو انتظار می رود چنانچه این توافق صحت داشته و اجرا شود، موضوع سوریه به صورت مسالمت آمیز و بدون کشت و کشتار حل و فصل شود.

وی با اشاره به هشدار پوتین درباره احتمال تداوم یک جنگ داخلی در سوریه مانند عراق در صورت سرنگونی اسد، تاکید کرد: به نظر می رسد عقیده مسکو بر آن است که گره کور ایجاد شده در سوریه به صورت مسالمت آمیز حل شود.

بهشتی پور همچنین درباره مهمترین انگیزه دفاع روسیه و هند از موضوع هسته ای ایران گفت: روسیه و هند هم از منظر اقتصادی و هم از منظر نظامی به عنوان دو کشور قدرتمند و تاثیرگذار در سطح منطقه و بین الملل هستند. هم اکنون نیز یکی از مهمترین موضوعات منطقه ای، موضوع هسته ای ایران است که دو کشور درباره آن موضع گرفته اند، اما این به آن معنا نیست که هند در زمان حاضر در همه امور منطقه ای مواضعی مشابه روسیه دارد.

به گفته او، هم هند و هم روسیه با توجه به منافعی که در مناسبات اقتصادی با ایران دارند از تحریم ها علیه ایران متضرر خواهند شد و بنابراین در موضوع هسته ای ایران این موضع را خواهند گرفت که چنین تحریم هایی نباید انجام شود.

این کارشناس مسائل بین المللی افزود: اگر چه ایران بدون شک بازیگری تاثیرگذار در سطح منطقه است و امنیت آن برای کل منطقه اهمیت دارد، اما این موضع روسیه و هند هم جهت با منافع و روابط اقتصادی آنهاست که مبادلات اقتصادی گسترده ای با ایران دارند که البته این، به نفع ایران نیز هست.

وی ادامه داد: البته روس ها یک انگیزه دیگر نیز دارند. پوتین در دوره سوم ریاست جمهوری خود مشغول اتخاذ سیاست هایی است تا نشان دهد روسیه به عنوان یک متغیر وابسته به غرب عمل نمی کند بلکه می خواهد یک متغیر مستقل باشد.

بهشتی پور در پایان گفت: باید توجه داشت که روسیه هم اکنون به هیچ وجه موضع ضد آمریکایی ندارد و مانند دوره شوروی عمل نمی کند زیرا زمان آن دوره گذشته است. هم اکنون موضع روسیه تقابل و تعامل است، یعنی هم از جهتی رقابت می کند و هم از جهت دیگر و در آنجا که منافعش اقتضا کند، با آمریکا تعامل می کند.