روش تحلیل سیاسی

تا چه حد این گونه فضاسازی را برای آماده کردن افکار عمومی جهان علیه ایران جدی می بینید؟

به نظر من فضا جدی تر از دوران قبل است. پیش از این  نوعی عملیات روانی برای ترساندن مردم و مسئولین ایرانی انجام می شد. اما الان بیش ازآن که به دنبال حمله به ایران باشند به دنبال ایجاد اختلاف بین مردم ایران هستند.‌ آن ها می خواهند با گسترده کردن محاصره اقتصادی مشکلات داخلی ایران را افزایش دهند. و نارضایتی عمومی را دامن بزنند. خلاصه این که آن ها در پی این هستند که در داخل ما را به جان یکدیگر بیندازند . یعنی به جای این که ریسک یک عملیات نظامی گسترده علیه ایران را بپذیرند به این سمت رفته اند که اتحاد و همبستگی مردم ایران را دچار مشکل کنند و فروپاشی نظام از درون را در دستور کار قرار دادند.

غربی ها می دانند اگر در حال حاضر یک جنگ به ایران تحمیل کنند با توجه به اوضاع بد اقتصادی ای که دارند ،وضعیت بدتری بوجود می اید که برای اقتصا انها  زیان و خسارت شدید تری دارد. بنابراین استراتژی آن ها به سمتی رفته است که ایران از داخل دچار مشکل شود وبا گسترش تحریم ها حلقه محاصره علیه ایران ، روز به روز تنگ تر شود تا بتوانند نوعی تحول از داخل را سازماندهی کنند. بنابراین آن ها در حال حاضر به دنبال حمله نظامی به ایران نیستند. چرا که به این کار نیازی ندارند. از بیرون هم روز به روز دنیا علیه ایران متحد تر کنند و اقصاد ایران را با قطع صادرات نفت ایران دچار مشکل اساسی شود.

 به نظرشما ایران چگونه می تواند این فضای رسانه ای را مدیریت کند؟مثلا بحث هایی که این روز ها درباره بستن تنگه هرمز یا آزمایش موشک های دوربرد توسط ایران در مدیریت این فضای رسانه ای موثر است؟

دو موضوع را نباید با هم خلط کنیم. ما یک دیپلماسی عمومی و رسانه ای داریم و یک دیپلماسی رسمی. فعال شدن دیپلماسی عمومی می تواند هم زمان با  فعال شدن دیپلماسی رسمی باشد اما با تاکتیک ها و استراتژی های متفاوت. یعنی سیاست خارجی و دستگاه وزارت خارجه باید کارهای دیگری غیر دیپلماسی عمومی نیز انجام دهند. الان هنوز ما در بن بست قرار نداریم که اگر درگیری و جنگ هم رخ داد برایمان مهم نباشد. الان هنوز دیپلماسی کارآیی دارد و می تواند بسیار موثر عمل کند. بنابراین ایران باید تلاش دیپلماتیک خود را افزایش دهد و حدالامکان در دو سو تلاش های خود را ادامه دهد. اول در دیپلماسی عمومی که باید با بحث ایران هراسی مقابله شود و همبستگی ملی را در داخل تقویت کنند و ثانیا در دیپلماسی رسمی نیز فعال ترعمل کنند و با کشورهای منطقه ای و فرامنطقه ای سیاست شفاف سازی را پیگیری کنند ودر عمل نشان دهیم  که ایران به دنبال جنگ و درگیری نیست. بلکه ایران به دنبال آن است که حرف حق خود را به بهترین شکل پیگیری کند.

بنابراین لازم است ما همه چیز را به جنگ ختم نکنیم و خودمان از این مسئله استقبال نکنیم. اگر چه دشمنان ایران باید بدانند که ایران تا آخر بر سر حقوق خود می ایستد اما رفتار عقلانی و منطقی حکم می کند که ما به دنبال آن باشیم که ازراه گفت و گو و مذاکره سعی در حل مشکلات داشته باشیم و خود از جنگ استقبال نکنیم. منتهی شرایط مذاکره هم باید فراهم باشد نمی شود در شرایط فشار و تهدید مذاکره کرد.

 نکته ای لازم می دانید اضافه کنید؟

فقط می توانم بگویم که شرایط در سی سال گذشته تا این اندازه جدی نبوده است. الان بیشترین تهدید علیه ایران در خارج از کشور وجود دارد و برنامه ریزی آنها در درون به دنبال تفرقه وایجاد  اختلاف بیشتراست. نباید موضوع امنیت ملی و منافع ملی را جناحی کرد در این شرایط باید از هر طریق ممکن همبستگی ملی و اتحاد را افزایش یابد  تا از تحمیل جنگی جدید به ایران جلوگیری شود. دشمنان ایران وقتی با ایرانی متحد و یکپارچه روبرو باشند به فکر تحمیل جنگ یا فروپاشی از درون هم نخواهند بود.