باید پذیرفت کار در موضوع فلسیطین پیچیده است و امکاناتی که برای کمک به این مردم که تحت جنایات جنگی قرار دارند ، عملا از دست وزارت امورخارجه ایران به تنهایی خارج است، زیرا دسترسی هم برای این امر ندارد. به همین دلیل سیاست حمایت از فلسطین را باید در چارچوب همکاری های منطقه ای و یا سازمان همکاری اسلامی پیش ببرد.

اما در سایر موضوعات برای مثال در مذاکرات هسته‌ای معتقدم که وزارت امورخارجه عملکرد خوبی نداشت و عملا یک بن بست کامل را شاهد بودیم. برخی البته این را به گردن تحولات غزه می‌اندازند، اما من معتقدم که رویکرد وزارت امور خارجه این بود که مذاکرات را محدود به لغو تحریم‌ها کند، در حالی که موضوع مذاکرات ایران و آمریکا یک موضوع فراگیر، چند وجهی دارای ابعاد مختلف است که یکی از این ابعاد مهم ان پایان دادن به تحریم هاست. اما همه مساله این نیست.

وزارت امور خارجه ایران طی سال 1402 تلاش کرد مذاکرات را ادامه دهد، اما موفق نبود. معتقدم که در سال جدید وزارت امور خارجه باید این مساله را به یک سرانجامی برساند اگرچه در زمینه سیاست‌های کلان این وزارتخانه مجری است و بیشتر مصوبات شورای عالی امنیت ملی را انجام می‌دهد، اما در عین حال می‌تواند از منظر کارشناسی طرح جدید برای انجام اقدام تازه را به شورای عالی امنیت ملی پیشنهاد دهد تا اگر تصویب شد، اجرا کند .

باید گفت طی دو سال و نیم دولت آقای رئیسی ثابت شد تا موضوع تحریم‌ها حل نشود بعید است که ما بتوانیم تنها با استراتژی نگاه به داخل ، مساله تحریم ها را حل کنیم. نگاه به داخل در زمینه خودباوری خوب است، اما به تنهایی مشکل اقتصادی کشور ما را حل نخواهد کرد و برای حضور در معادلات بین المللی نیاز داریم که تحریم‌ها را پایان دهیم برای پایان دادن به تحریم‌ها هم باید مذاکره را در دستور کار قرار دهیم.