2) با یک رویکرد اخلاقی اگر ارسال سلاح از سوی ایران به روسیه را به دلیل تجاوز نظامی روسیه به اوکراین غیر اخلاقی بدانیم آن هم به این علت که روسیه از آن سلاح‌ها علیه مردم اوکراین استفاده کرده است، آنگاه باید سلاح‌هایی که آمریکا، انگلستان و فرانسه در اختیار عربستان قرار می‌دهند که بر سر مردم یمن بریزد را نیز غیر اخلاقی دانست. آن چیزی که در دنیای امروز مطرح نیست، اخلاق است و آنچه در دنیای امروز حاکم است قدرت بوده و کشور‌ها در معاملات نظامی خود به یکدیگر تعهد نمی‌دهند که سلاح خریداری شده را در فلان عملیات استفاده نکنند.

3) واقعیت آن است که ایران نباید در جنگ بین روسیه و اوکراین وارد شود و هر نوع ورود تهران به این جنگ به زیان منافع ملی کشور است. البته نه به‌خاطر بحث ارسال سلاح بلکه به این علت که روسیه به کشوری در همسایگی خود حمله نظامی کرده و ایران خود قربانی تجاوز جنگی عراق بوده است و ایرانی‌ها درد جنگ را چشیده‌اند. بنابراین بهترین سیاست ایران سیاست بی‌طرفی فعال و کمک به حل معضل جنگ است؛ چون این جنگ نه به نفع روسیه نه به نفع اوکراین و نه به نفع اروپایی‌هاست و تنها آمریکا از این جنگ در جهت منافع خود سوء استفاده می‌کند.

نتیجه اینکه آمریکا و متحدانش قصد دارند ایران را به بهانه بحث همکاری تسلیحاتی با روسیه به معادله جنگ در اوکراین بکشند و ایران را یک طرف جنگ قلمداد کنند، که ایران باید با همه امکانات خود از وارد شدن به این بازی خطرناک دوری کند. شاید به همین جهت است که آقای امیر عبداللهیان همواره به صورت رسمی اعلام می‌کند که ایران هیچ سلاحی به روسیه در جهت جنگ این کشور با اوکراین صادر نکرده است. همچنانکه وزیر خارجه ایران صراحتا تاکید کرده که تهران به دنبال آن نیست که بخواهد یک طرف جنگ ایران و روسیه قرار بگیرد و بلکه تهران به دنبال این است که از طریق گفت‌وگو و مذاکره مسائل جنگ بین دو کشور را حل کند.