او در ادامه درباره موارد مورد بحث مذاکرات دوحه افزود: «بعید می‌دانم موضوعات گذشته دیگر قابل برگشت نیست چون از اول یک اصل را دو طرف پذیرفتند و مرتب آمریکا و ایران که دو طرف اصلی مذاکرات هستند اعلام کردند یا ما راجع به همه چیز به توافق می‌رسیم یا در مورد هیچ چیز به توافق نمی‌رسیم به همین دلیل هم با وجود حل 90درصد مسائل مذاکرات ادامه دارد در حالی‌که می‌توانستند مرحله‌به‌مرحله تعهدات را اجرا کنند؛ بنابراین این اصل را فعلا دو طرف متاسفانه پذیرفته اند. اگرچه طولانی‌شدن مذاکرات به زیان ایران و آمریکاست اما ایران بیشتر در این مسیر ضرر می‌کند».

این استاد دانشگاه سپس درباره شائباتی درباره اختلافات امیرعبداللهیان و باقری کنی اشاره کرد: «این حرف‌ها در رسانه‌ها برای تضعیف روند مذاکرات گفته می‌شود به‌نظر من مذاکره‌کنندگان ایرانی باید پشتیبانی 80میلیون نفر را داشته باشند و یکپارچه و با قوت بروند و به نتایجی که به نفع کشور هست برسند اینکه اینگونه گفته شود که چنین اختلافاتی وجود دارد صرفا مذاکرات را فرسایشی می‌کند. تصمیم‌گیرنده نیز امیرعبداللهیان و باقری‌کنی نیستند بلکه شورای عالی امنیت ملی تصمیم‌گیرنده است. در تاکتیک‌های مذاکراتی نیز  باقری‌کنی و امیرعبداللهیان نزدیک‌اند. واقعیت این است که طرف آمریکایی و طرف ایرانی هردو می خواهند بیشترین امتیاز را بگیرند و حاضر نیستند انعطاف لازم را از خود نشان دهند».

 بهشتی‌پور در پایان درباره پیام سفر باقری کنی به مسکو گفت: «این هم یکی از مشکلات ماست که در ایران تلقی می‌شود که باید دیپلمات حتما باید به ایران بیاید بعد به کشور دیگر برود. برای کار دیپلماتیک هر دیپلمات باید به هر جایی که لازم باشد در چارچوب منافع کشور سفر کند؛ همانطور که در زمان گذشته ایراد می‌گرفتند چرا ظریف با کری قدم زد و خندید و... این‌ها حرف‌های رسانه‌ای برای داغ‌کردن فضاسازی یک جناح علیه جناح مخالف است اما واقعیت این است که باقری‌کنی به جایی که صلاح باشد باید برود و هیچ اشکالی ندارد که از قطر به مسکو برود یا از مسکو به پکن و پاریس و وین و توکیو برود، این کار دیپلمات است چرا ما در داخل کشور همه چیز را جناحی تحلیل می‌کنیم؟ از آن طرف نیز باید گفت که کار دیپلماسی عمومی توضیح‌دادن به مردم است می‌توانستند خبر سفر باقری‌کنی به مسکو را منابع ایرانی منتشر کنند تا اینقدر بهانه دست مخالفین نیوفتد و تیم مذاکراتی را تضعیف نکنند. من خط مشی باقری را قبول نداشته و ندارم اما به عنوان یک ایرانی تضعیف او را درست نمی‌بینم و اگر انتقادی هم دارم در مصاحبه‌ها و یادداشت‌ها می‌گویم. در داخل ایران هم انتقاداتی که می‌شود جناحی است و دلسوزانه نیست من مطمئنم اگر ظریف هم بود به مسکو یا هر جای دیگر می‌رفت. این حرف‌ها نیز ناشی از بی اعتمادی به دیپلمات هاست بنابراین این یک مشکل اساسی است».