وی تاکید کرد: «مساله مهم این است که صدور این نوع قطعنامه‌ها شروع یک نوع پرونده‌سازی جدید علیه ایران است. بنابر این باید سال‌های ۸۲ به بعد که قطعنامه‌های شورای حکام شروع شد را به یاد آوریم. درست است که ما اعتراض کرده و اینها را ناحق می‌دانیم یا معتقد هستیم که آژانس سیاسی‌کاری می‌کند، اما واقعیت این است که هر برگ از این قطعنامه‌ها مستندسازی و پرونده‌سازی علیه ایران است و اگر به آن توجه نشود، ممکن است به شورای امنیت برود و یک روند جدیدی در آنجا علیه ایران شکل بگیرد.»بهشتی‌پور همچنین گفت: «البته ایران امیدوار است که به دلیل سیاست‌هایی که اتخاذ کرده، چین و روسیه در شورای حکام و شورای امنیت رای منفی بدهند. اما واقعیت این است که با وجود رای منفی آنها، اصل صدور قطعنامه علیه ایران یک فضاسازی منفی علیه ما است و حتما تاثیراتی بر روند مذاکرات وین که خودش الان در کما است، خواهد داشت.»وی درباره تاثیرات قطعنامه‌ احتمالی توضیح داد: «برای شرح تاثیرات صدور قطعنامه باید دید که موضوع را از چه زاویه‌ای می‌نگریم. اگر نگاه حقوق بین‌‌الملل باشد و فرد تصمیم‌گیرنده اهمیت صدور چنین قطعنامه‌هایی را به خوبی درک کند، حتما صدور قطعنامه را خیلی مهم می‌داند و با تمام توان خود برای جلوگیری از صدور آن تلاش می‌کند اما اگر نگاه اقتصادی داشته باشند، قطعا به این نتیجه می‌رسند که وضعیت از اینکه الان هست، بدتر نخواهد شد. به هر حال ریسک سرمایه‌گذاری در ایران عدد هفت است و دیگر بالاتر از این نداریم، لذا از این جهت اتفاق خاصی نمی‌افتد و همین الان هم از بابت اینکه ریسک سرمایه‌گذاری بالا است، هزینه‌های گزافی را می‌دهیم. بر این اساس اگر دید صرفا اقتصادی داشته باشیم، باید گفت که اوضاع بدتر از این نخواهد شد اما اگر دید حقوقی بین‌المللی داشته باشیم باید گفت که لازم است با تمام امکانات کشور مانع صدور چنین قطعنامه‌هایی شویم. دلیلش هم ساده است و آن اینکه برگ به برگ این قطعنامه‌ها مستندسازی علیه ایران است. بنابراین آنهایی که اهمیت این موضوع در حقوق بین‌الملل را می‌دانند حتما تلاش خواهند کرد که مانع این کار شوند.»