روش تحلیل سیاسی

تحلیل خبر:

ظاهرا این اقدام آقای مدودوف تنها به خاطر دفاع ازحقوق شهروندان روسیه انجام گرفته است اما باید توجه داشت مصوبات دومجلس روسیه بدون حمایت حزب روسیه متحد به رهبری پوتین ، امکان پذیر نبود چرا که تقریبا دوسوم کرسی های مجلس دوما در اختیار حزب مذکور است و مجلس فدراسیون هم که کاملا با پوتین و حزب روسیه متحد ، هماهنگ است .

براین اساس می توان گفت وتوی مصوبه مجلس دوما ومجلس فدراسیون روسیه از سوی رئیس جمهور این کشور نمونه دیگری از اختلاف نظر میان مدودوف و پوتین ، محسوب می شود . پس از برکناری یوری لژکوف شهردارمسکو که ازهمراهان نزدیک پوتین بود، این دومین مورد است که اختلاف های رئیس جمهور و نخست وزیر علنی می شود .

دراینجا این سئوال مهم مطرح می شود که هدف اصلی آقای مدودوف ازوتوی مصوبه مجلس های روسیه چیست؟درپاسخ به این سئوال مهم می توان گفت تحولات نظام قدرت درروسیه درشرایطی که رقابت های انتخابات ریاست جمهوری درسال 2012 ازسال آینده شروع می شود. قابل تعمق و بررسی بیشتر است .

دوره آینده ریاست جمهوری در روسیه از آن جهت با دوره های قبل متفاوت است که امکان دو باره کاندیدا شدن پوتین وجود دارد. ضمن آنکه براساس اصلاحات قانون  اساسی روسیه دوره ریاست جمهوری از چهار سال به شش سال افزایش می یابد . بنابراین رقابت مرد در سایه یعنی مدودوف با پوتین نخست وزیر همه کاره روسیه ، بیش از هر زمان دیگر رقابتی واقعی خواهد بود . چرا که در سالهای پس از تشکیل روسیه جدید در سال 1991 ، همیشه رقبا در فاصله نسبتا قابل توجهی با کاندیدای اصلی بودند که پیش بینی نتایج انتخابات را دشوار نمی ساخت .

براین اساس با فرض اینکه قدرت نمایی مدودوف در وتوی مصوبه ای که مورد تائید پوتین بوده است صحت داشته باشد ، میتوان از هم اکنون انتظار داشت پوتین این روباه سیاسی در کرملین واکنش مناسب از خود نشان دهد تا بیش از پیش روشن شود سکاندار واقعی کرملین به راستی کیست .

ادامه ابهام و تردید در باره اینکه آیا ولادیمیر پوتین نخست وزیر یا دیمیتری مدودف رئیس جمهوری این کشورکدام یک درانتخابات سال 2012 پیروزخواهند شد اگرچه می تواند به خودی خود،عاملی برای بی ثباتی سیاسی دراین کشور تلقی شود اما درهمان حال نشان دهنده موقعیت بهتررقابت انتخاباتی در روسیه درمقایسه با سالهای پیش است .

به گفته تحلیل گران روسی ، طرفداران مدودوف در تلاش هستند تا با تاکید بر مدرن سازی برنامه های رئیس جمهوری و نزدیکی سیاست های وی به غرب او را به شهروندان روسیه به عنوان یک فرد مستقل که بیش ازدیگران می تواند با غرب تعامل داشته باشد ، معرفی کنند.

در مقابل پوتین و حامیان محافظه کارش می کوشند با تاکید بر موضع مستقل روسیه از غرب چنین وانمود کنند که روسیه ملی گرا ضمن آنکه تعارضی با غرب ندارد اما دنبال روی از آمریکا را هم رد می کند.

با این وجود هنوز بعضی از تحلیل گران بر جنگ زرگری در مناسبات مدودوف و پوتین تاکید دارند و معتقدند این گونه اختلاف ها را نباید چندان جدی تلقی کرد بلکه درست برعکس آنها می دانند چگونه با هم بر سر تقسیم قدرت و منافع به توافق برسند.

روشن است که چه این اختلاف ها را جدی بدانیم وچه برساختگی بودن آنها باور داشته باشیم نمی توان این واقعیت را نادیده گرفت که در این رقابت ها دو طیف فکری که دیمیتری مدودف و پوتین نمایندگی آنها را برعهده دارند در روسیه امروز کاملا قابل مشاهده هستند.

ایده تامین ثبات اقتصادی پوتین درسایه فعالیتهای کنترل امنیتی به منظور جبران عقب ماندگی های گذشته دربرابرانجام اصلاحات اقتصادی وسیاسی مورد نظرمدودوف واندیشه های ملی گرایی روسی که به دنبال تعامل با آمریکا است، قرارگرفته است.  این دو ایده در تقابل با یکدیگر نیستند اما بطور قطع رقابتی ملموس با هم دارند.