با این حال این موضوع بیشتر از جنبه حقوقی و فنی، جنبه سیاسی دارد و بیشترین تاثیر را بر مذاکرات وین گذاشته و ایران مایل است در این توافق گنجانده شود که پرونده‌های پیشین برای همیشه بسته شده است چرا که ممکن است در آینده باز هم با توجه به مدرکی بخواهند ادعایی نسبت به گذشته داشته باشند. ایران بحثی در خصوص مسائل آینده ندارد، آژانس می‌تواند نظارت کند و هرجا سوالی داشت، به آن سوال و ابهام پاسخ داده می‌شود اما این موضوعات که مربوط به سال ۲۰۰۳ و پیش‌تر و حتی براساس منابع آزمایشگاهی اورانیومی کمتر از ۵ درصد است باید یکبار برای همیشه بسته شود.

این کارشناس مسائل هسته‌ای همچنین در خصوص ابهامی که در رابطه با مبنای تشکیل این پرونده مطرح می‌شود و آن را ناشی از جاسوسی در ایران می‌داند، گفت: مبنای این پرونده اسنادی است که اسرائیلی‌ها به دست آورده و در اختیار آژانس قرار دادند و آژانس هم تنها مواردی را مورد بررسی قرار می‌دهد که کلیات درستی دارد. در این مورد هم آژانس مدعی است بازرسی کرده و متوجه شده که در سایتی که ایران به این نهاد اعلام نکرده اثراتی از اورانیوم وجود دارد و ایران هم می‌گوید این مکان متروکه است و استفاده‌ای از آن نمی‌شود اما با فشار آمریکا آژانس پاسخ تهران را قانع‌کننده ندانسته است. با این حال به نظر می‌رسد روندی آغاز شده که می‌تواند منجر به بسته شدن این پرونده شود همانطور که در همکاری ایران با آژانس پرونده PMD بسته شد.

در این برهه زمانی اما موضوع مهم، آینده همکاری‌های ایران و آژانس است که این همکاری باید به نحوی با توجه و دقت باشد که اساسا دشمنان نتوانند شبهه‌‌ایی مطرح کنند. این مساله خیلی مهم است که ما نظارت و کنترل آژانس را بپذیریم و بدانیم این نظارت تنها برای ما نیست بلکه همه کشورها تحت نظارت این نهاد هستند. امروز نیز براساس همان مدلی که در زمان آقایان لاریجانی و البرادعی به برخی سوالات آژانس پاسخ داده شد باید به این سوالات پاسخ دهیم تا این پرونده پادمانی نیز بسته شود.

پس از این نیز باید نگاه به آینده باشد و بدانیم که هرچقدر این همکاری دوجانبه بیشتر و بهتر باشد، جایی برای فعالیت دشمنان به وجود نخواهد آمد.