منتقدان برجام با وجود این دستاوردها همچنان دولت را آماج اتهام قرار می‌دهند و در عین حال نمی‌گویند که اگر اصلاً برجام امضا نمی‌شد، چه گزینه دیگری قابلیت اجرایی داشت. کما اینکه امضای این توافق هم محصول اجماع همه نهادهای بالای حاکمیت و نظام بود بنابراین وقتی این توافق تبعاتی به دنبال دارد تبعات آن نیز برای کل نظام اعم از دولت و سایر نهادهای تصمیم‌گیر است. مخالفان دولت تنها از آن می‌خواهند که اقدام مورد نظر آنها یعنی خروج از برجام را دنبال کند در حالی که اگر دولت همین الان اقدام به این کار کند، تبعات آن را نمی‌پذیرند و همه را متوجه دولتی می‌کنند که به خواسته آنها عمل کرده است. عجیب است که مخالفان برجام از خود نمی‌پرسند که آیا شرایط ایران از سال 94 یعنی موقع دستیابی به برجام تا اردیبهشت 97 و زمان خروج امریکا از این توافق با دو سال بعدی آن از اردیبهشت 97 تا تیرماه 99 هیچ تفاوتی نداشت؟ خیلی تفاوت داشت و مردم هم این تفاوت را کاملاً حس می‌کنند مگر اینکه برخی بخواهند فقط با بزرگ کردن جنبه‌های منفی این واقعیت‌ها را بپوشانند. برجام توافقی بود که هر چند ممکن است خیلی از اهداف ایران را محقق نکرده باشد چنان که برای طرف مقابل محقق نکرد اما آنچه به دست آورده است، قابل دفاع است و دلیلی ندارد که اینک از مرگ برجام سخن گفت. این توافق هنوز زنده است و اگر طرف مقابل به اجرای تعهدات خود بازگردد، می‌توان بار دیگر از الگوی موفق دیپلماسی برای تأمین منافع ملی کشور بهره برد.