جنبه دیگر ماجرا این است که کشورهایی مثل ایران و ونزوئلا راه دیگری جز مقاومت در برابر زورگویی آمریکا ندارند. بالاخره یکی باید در دنیا جلوی این زورگویی بایستد. هرچند به زعم برخی باید هزینه- فایده کنیم که درگیرشدن با آمریکا اصلا به نفع ایران نیست و ایران نباید آمریکا را تحریک کند. تحلیل‌هایی که به نظر می‌رسد توجیه کنندگانش با دنیای امروز بیگانه‌اند. چون مساله سر این نیست که خودمان را از درگیرشدن با آمریکا دور کنیم بلکه مساله این است که آمریکا عملا دارد رویه‌ای را باب می‌کند که در خیلی زمینه‌های دیگر هم باید عملا تابع ایالات متحده آمریکا شوید. درحقیقت یک رفتار نواستعماری است که می‌خواهد بنیان بگذارد. سوال این است که آیا آمریکا واقعا وارد ماجراجویی خواهد شد؟ حدسی که از نظر تحلیلی می‌توان زد این است که چون انتخابات ریاست جمهوری نزدیک است و ترامپ با بیکاری ناشی از کرونا مواجه شده و رکود اقتصادی شدیدی را تجربه می‌کند، دنبال فضاسازی در سیاست خارجی است تا ملی‌گرایی آمریکایی را تحریک کند. اگر بنا باشد آمریکا بتواند جلوی کشتی‌های بازرگانی را بگیرد، متقابلا این حق به کشورهای دیگر هم داده می‌شود تا آنها هم بتوانند اعمال قوه قهریه کنند و بدین ترتیب کشتی‌های آمریکایی در هر منطقه‌ای ناامن خواهد شد،امری که آمریکا را دچار چالش جدی خواهد کرد. شرایطی به‌وجود می‌آید مثل دوره‌ای که جنگ نفتکش‌ها، اول با ماجرای فجیره شروع شد و بعد تاسیسات عربستان سعودی و بعد با زدن پهباد آمریکایی ادامه یافت. مجموعه رخدادها را که کنار هم می‌گذاریم، نشان می‌دهد آمریکا وارد یک چالش بسیار جدی خواهد شد، اما اینکه ترامپ اهل چنین کاری هست یا نه؟ به نظر می‌رسد با توجه به قرائن و شواهد دنبال چنین سناریویی نیست و چنین ریسکی را نمی‌پذیرد. ولی جناح تندرویی که در وزارت خارجه، سازمان سیا و امنیت ملی آمریکا حاکم هستند آوانجلیست‌هایی هستند که محور ضدیت با ایران یکی ازسیاست‌های اصلیشان و دنباله‌روی سیاست‌های اسرائیلی‌ها هستند. اسرائیلی‌ها می‌خواهند خودشان با ایران درگیر نشوند و آمریکا درگیر شود و آنچه را که می‌خواهند با هزینه آمریکایی‌ها در ایران به دست آورند.