ایران و بحران سوریه
منتشر شده در روزنامه فرهیختگان روز پنج شنبه هفتم آبان 1394
اگر در ژنو یک و دو که برای حل بحران سوریه برگزار شده بود، جایگاه ایران در خاورمیانه را نادیده نمیگرفتند چهبسا بحران سوریه هرگز اتفاق نمیافتاد. سیاستهای هژمونیطلبانه و نادیدهانگاری آمریکا که میراث جورج دبلیو بوش است، این روزها با توجه به اینکه ایران توانسته است موقعیت خود را در منطقه تثبیت کند، دیگر به نتیجه نمیرسد. آمریکا تصمیم داشت بشار اسد را ظرف مدت یکسال از حکومت برکنار کند اما حمایتهای ایران و روسیه و بعدها چین و تا حدودی عراق باعث شد اسد در مسند قدرت باقی بماند. مقامات آمریکایی گروههای مخالف اسد را با این بهانه که او جمهوریخواه است تحریک کرده و باعث شدند مردم مصر و یمن و... آنچه که به بهار عربی معروف است به خیابانها بریزند و دست به تظاهرات بزنند. اما به مرور آنچه که اتفاق افتاد همه دنیا را شگفتزده کرد؛ چراکه بسیاری از این گروهها همچون داعش وحشیانه عمل کردند و به نوعی تروریست هستند. سیاست آمریکاییها در اینجا اشتباه از آب درآمد؛ گروه تروریستی داعش حتی به نیروهای آمریکایی نیز رحم نکرد و بسیاری از آنها را سربرید، در نتیجه بعضی از مخالفان اسد نهتنها آزادیخواه نیستند بلکه میتوانند تروریستهای خطرناکی باشند. پس به این جمعبندی رسیدند که اگر اسد بر سریر قدرت بماند برای آنها بهمراتب بهتر است؛ چراکه اگر یکی از این گروههای تندرو به قدرت دست پیدا کند، کشور سوریه به سرنوشتی چون لیبی دچار خواهد شد. (ممکن است که به دو بخش شرقی و غربی تقسیم شود.) تمامی این مسائل باعث شد آمریکاییها تجدید نظر کرده و با روسها بر سر سه مساله به توافق برسند؛ در وهله اول اینکه اسد همچنان رهبر سوریه باقی بماند. در وهله دوم مخالفان سکولار اسد را تقویت کنند و بشار اسد نیز با آنها ائتلاف کند و در وهله سوم اینکه در مقابله با گروههای تروریستی با هم همکاری داشته باشند.