روابط ایران با اعراب و آمریکا چگونه خواهد بود؟ 

قسمت دوم مصاحبه با سایت  خبر آن لاین در باره سیاست خارجی دولت روحانی 

  موضوعات حساس در سیاست خارجی ایران بسیار است اما برخی از این موضوعات برای ایران از حساسیت ویژه​ای برخوردار است.

سیدصادق روحانی: شاید اگر بخواهیم فهرستی از موضوعات حساس سیاست خارجی کشورمان تهیه کنیم لیست بلند بالایی بشود و به تعداد کشورهای دنیا موضوعات مختلف را بتوان نام برد. اما می توان سه تا چهار مسئله را نام برد که همه سیاست خارجی ما تحت تاثیر این مسایل هستند. مسئله هسته ای، ارتباط با کشورهای عربی، موضوع سوریه و مساله فلسطین و رابطه با آمریکا موضوعاتی هستند که به نظر می​رسد اهمیت بیشتری در سیاست خارجی ایران دارند. 
حسن بهشتی پور کارشناس روابط بین الملل به آمدن حسن روحانی خوشبین است و از روی کار آمدن یک دیپلمات بسیار خرسند است. پیش بینی​های او درباره هرکدام از این مسایل را در گفت وگو با خبرآنلاین می خوانید:

آقای بهشتی پور چقدر احتمال دارد که تیم مذاکره کننده هسته ای ما تغییر کند؟

در سیاست نمی توان صددرصدی صحبت کرد ولی به احتمال بیش از 90 درصد، تغییر خواهند کرد.

می توانید پیش بینی کنید که چه کسانی ممکن است در تیم  جدید باشند؟

ولا من امیدوارم از تجربه همین تیم فعلی هم استفاده کنند. همچنانکه الآن آقای عسگری از تیم آقای روحانی تا حالا در جریان مذاکرات و در تیم بوده است. فقط آقای عسگری هم در تیم آقای روحانی هم در تیم آقای لاریجانی و هم در تیم آقای جلیلی حضور داشته است. امیدوارم مثل آقای عسگری‌ها در تیم های بعدی هم باشند چراکه همه این‌ها تجربه است و باید استفاده شود. منتها وقتی رویکرد متفاوت باشد به احتمال 90 درصد دبیر شورای عالی امنیت ملی عوض خواهد شد. همانطور که گفتم باید افرادی که می‌آیند به زبان بین المللی آگاه باشند که سخنانشان فهم شود. آدم‌هایی هستند که بسیار توانا هستند اما چون نمی‌توانستند با این تیم فعلی کار کنند (به مفهوم اینکه با هم دیالوگ مشترک نداشتند چراکه رویکردها جداگانه بوده است) کنار گذاشته شده‌اند. اما شاید در دوره جدید بتوانند با هم کار کنند.

این هم به معنای سیاست گذاری نیست. سیاستگذاری در سطح رهبری است. اما اینکه شما چه چیزی را پخت و پز می کنید و چه مواضعی را آماده می‌کنید، کارهای کارشناسی‌ای که از پایین ترین رده‌ها تا بالاترین رده‌ها در نظر رهبری و رئیس جمهور تاثیرگذار است. بستگی دارد که این کارهای کارشناسی را با چه رویکردی انجام بدهید.

می توان گفت اسنودن ادامه دهنده راه سرجوخه مانینگ  بشمار می رود . مانینگ عضو اطلاعات وزارت دفاع "پنتانگون" بود، که در سال 2010  توانست با ترفندی عجیب  اطلاعات ذي قيمتي را از پنتاگون خارج کند و  در اختيار"جوليان آسانژ" رئيس و بنيان گزار رسانه مجازي "ويكي ليكس" گذاشت تا در سطح جهان منتشر شود.  بعد از او، اقدام آقاي اسنودن دومين ضربه بزرگ اطلاعاتي و امنيتي را به امنيت ملي امريكا ظرف سه سال گذشته محسوب می شود. با این تفاوت که افشاگري اسنودن هم از نظر كيفيت و هم از نظر محرمانه و سري بودن،اهميت خيلي بيشتري نسبت به آن چيزي دارد كه سرجوخه مانينگ به وسيله آسانژ در ويكي ليكس منتشر كرد.

باوجود انکه  ويكي ليكس 3 ميليون سند را افشا كرد ولي اهميت هيچكدام از آن سندها به اندازه اهميت اسنادي كه اسنودن منتشر كرده است،نمي رسد. زیرا اسناد منتشر شده اسنودن توانسته شبكه جاسوسي ديجيتال امريكا ر ا برای مردم آمریکا و جهان افشا كند .

وقتی که صحبت از تعامل می‌شود اولين نكته‌اي كه بايد به آن توجه داشت اين است كه تعامل یک فعل دو طرفه است. در بحث تعامل ميان رسانه‌ملي و دولت، هر دو طرف اين ماجرا می توانند  لوازمي را رعايت كنند؛ برای یک تعامل سازنده بین دولت و صدا و سیما لازم است از  يك‌سو دولت آستانه تحمل خود را نسبت به انتقاد سازنده افزایش دهد. زيرا انتقادهای مطرح شده در صدا و سیما، معمولا همان موضوعاتي هستند که در سطح افکار عمومی مطرح می شوند  و رسانه ملی هم فقط  انعکاس‌دهنده نظرات مردم و کارشناسان است. آنجا كه بحث از بالا بردن آستانه تحمل دولت مي‌شود به اين معني است كه دولت نبايد به محض طرح مسائل انتقادی تصور كند كه تخریب دولت صورت گرفته است. زیرا اگر انتقاد به یک موضوع مطرح شده درست است که باید در صدد رفع آن باشد و اگر درست نبود می‌تواند با سعه‌صدر پاسخ آن را از روش صحیح بدهد. حداقل مزيت اين روش اين است كه مردم به جای رادیوهای خارجی و شبكه‌هاي ماهواره‌اي، اطلاعات را از رسانه ملی کسب می‌کنند و این به افزایش اعتماد ملی کمک می‌کند و این خود  نقش بسيار تعیین‌ کننده‌ای بر افزایش امنیت ملی و توان ملی ایران دارد. البته ممکن است این روش، مضراتي هم داشته باشد اما مطمئنا منافع آن خیلی بیشتر است.

 پس از ۲۴خرداد و مشخص شدن نتیجه انتخابات ریاست جمهوری یازدهم که به انتخاب دکترحسن روحانی انجامید، واکنش ها و پالس های متفاوتی از سوی واشنگتن چه در سطح کاخ سفید و چه در کنگره نسبت به این انتخاب و روی کار آمدن دولتی ابراز شده که تعامل با جهان یکی از شعارهای اساسی آن در رقابت های انتخاباتی بود، در آخرین مورد پس از انتشار نامه ای با ۱۳۱امضا از اعضای کنگره خطاب به باراک اوباما که خواستار «استفاده از فرصت روی کار آمدن آقای روحانی برای حل و فصل دیپلماتیک مسائل با ایران» شدند، به گزارش روزنامه واشنگتن پست ، کنگره آمریکا نیز در یک سنت شکنی بی سابقه از ارسال لایحه سالانه تشدید تحریم های ایران به کاخ سفید که هر تابستان انجام می شود، خودداری و ارسال آن را به مدت حدود ۳ماه به تعویق انداخت.  آیا باید این اتفاق ها را رویکردی جدید به حساب آوریم یا این که نمی توان به اتخاذ روشی جدید مبتنی بر تعامل از سوی کاخ سفید  امیدوار بود؟