بهشتی​پور: تاکتیک‌ها راتغییردهیم قرآن خدا غلط نمی‌شود

وزیرخارجه توطئه شناس باشد نه درگیر تئوری توطئه

سیدصادق روحانی: دولت یازدهم هنوز مستقر نشده اما این روزها بحث اصلی درباره گزینه‌های مورد نظر حسن روحانی برای وزارتخانه‌های مختلف در محافل سیاسی و رسانه ای مطرح است. خیلی از رسانه‌ها این روزها گمانه زنی‌های مختلفی را درباره ترکیب کابینه دولت یازدهم منتشر می‌کنند که گاهی بیش از آنکه گمانه زنی باشد خط نشان کشیدن برای رئیس دولت یازدهم است. خبرآنلاین در این روزها به جای انتشار اسامی افراد، ویژگی‌های یک وزیر مناسب برای هر وزارتخانه را از منظر کارشناسان مطرح می​کند. 
حسن بهشتی پور کارشناس ارشد مسایل بین الملل یکی از کارشناسانی بود که به این پرسش خبرآنلاین پاسخ داد. البته بنا بر برگزاری مناظره​ای دو سویه میان وی و مهدی محمدی درباره رویکردهای مختلف نسبت به مسئله هسته‌ای و مقایسه نگاه سعید جلیلی دبیر فعلی شورای عالی امنیت ملی و حسن روحانی دبیر اسبق این شورا بود؛ اما زمانی که منتظر محمدی در کافه خبر بودیم او از حضور در این مناظره خودداری کرد. به امید آنکه بتوان این مناظره را در زمان دیگری برگذار کرد، از فرصت حضور بهشتی پور در کافه خبر برای باید‌ها و نباید‌های سیاست خارجی در دوره پیش رو  بهره بردیم که مشروحش در ادامه می‌آید:

این روزها گمانه زنی‌های زیادی در رسانه ها درباره کابینه آقای روحانی مطرح می‌شود. با توجه به تخصص شما، یک وزیر امور خارجه چه ویژگی‌ای باید داشته باشد؟

اجازه بدهید بنده مقدمتا یک نقدی بر عملکرد رسانه‌ها و به همکاران خودم در رسانه‌ها داشته باشم. این جوی که در رسانه‌ها مطرح شده است از بعد ژورنالیستی و روزنامه نگاری «زرد» خوب است؛ چرا که توجه بیننده و خواننده را جلب می‌کند. ولی از جهت اینکه یک فشاری را به رئیس جمهور وارد می‌کند و او را در مقابل عمل انجام شده قرار می‌دهند که دست او را ببندند، خوب نیست. البته ممکن است آقای روحانی اصلا به این جو توجه نکنند ولی اگر توجه نکنند یک ضعف است و اگر توجه بکنند هم یک ضعف دیگر است. اگر قرار است خودشان انتخاب کند، خوب بگذارید انتخاب کنند و بعد اگر نظری داشتید ارائه کنید. اگر هم قرار نیست که رئیس جمهور خودش وزرایش را انتخاب کند و بخواهد ببیند که در افکار عمومی چه کسی مقبولیت بیشتر دارد که اینگونه مملکت اداره نمی‌شود! یا اینکه رئیس جمهور وارد بده و بستان سیاسی بشود و این پست‌ها را به عنوان یک امتیاز دادن و امتیاز گرفتن تلقی کند، این هم ضعف است که حتما آقای روحانی این کار را نمی‌کند.

بنابراین باید از همکاران رسانه‌ای خودمان بخواهیم که این کار را نکنند و اجازه بدهند که رئیس جمهور خودش وزرایش را انتخاب کند. تازه وقتی انتخاب کرد باید آنها را به مجلس معرفی کند. 50 درصد این انتخاب با رئیس جمهور و 50 درصد دیگر با مجلس است.

مقدمه :

روزنامه دولتی "نویترالنی ترکمنستان"  (ترکمنستان بیطرف) خبر داد  شمی تزور (Shemi Tzur)، نخستین سفير اسرائیل درعشق‌آباد، روز چهارشنبه ۲۹ خرداد ۱۳۹۲ استوار نامه خود را به  قربان‌قلی بردی‌محمداف، رئیس جمهور ترکمنستان تقدیم  کرد.

شایداین بدترین خبری بود که در این روزهایی که ایران شاهد برپایی جشن های ملی برای برگزاری موفقیت آمیز انتخابات ریاست جمهوری و موفقیت های ورزشی و مراسم های مذهبی است ، به تهران رسید. برای دانستن دلیل نگرانی تهران از آغاز به کار سفیر اسرائیل در عشق آباد باید به سوابق موضوع توجه دقیق تری داشت و تاثیر این اقدام را بر روابط تهران و عشق آباد از نگاه عمیق تری دید. 

مصاحبهحسن بهشتی پور/کارشناس مسائل بین الملل با هفته نامه مثلث شماره 177 صفحه 71 به تاریخ اول تیرماه 1392 

ازانتخابات ریاست جمهوری اخیر ایران می توان به عنوان یک شگفتی یاد کرد. همچنانکه انتخابات سال 76 غیرقابل پیش بینی بود و در تاریخ انتخابات ریاست جمهوری در ایران  یک نقطه عطف به شمار می رفت، نتیجه انتخابات این دوره نیز خیلی غیرمنتظره بود و کمتر کسی پیش بینی می کرد که دکتر حسن روحانی، کاندیدای مشترک کارگزاران سازندگی و اصلاح طلبان به عنوان رئیس جمهور انتخاب شود.

این مسئله از یک سو نشان داد که مردم ایران غیرقابل پیش بینی هستند و از دیگر سو مشخص کرد که نظام جمهوری اسلامی ایران امانتدار آرای مردم است. این انتخابات برای ایران در سطح منطقه و جهانی یک فرصت تاریخی به وجود آورد چون حتی دشمنان ایران نیز اذعان کردند که نتوانسته بودند نتایج انتخابات ایران را اینگونه پیش بینی کنند و در حقیقت نقش مردم و پشتیبانی 18میلیون نفر از رئیس جمهور منتخب در میان 36 میلیون شرکت کننده، در سطح استانداردهای منطقه بی نظیر بود و در سطح بین المللی نیز انتخاباتی بود که با استانداردهای قابل قبولی برگزار شد و شگفتی ساز بود.

همچنین انتخاب اقای روحانی  تجسم یک اراده و انسجام ملی در انتخابات اخیر، بود که این موضوع نقطه قوتی  برای نظام جمهوری اسلامی ایران است که روی سیاست خارجی ایران تاثیر مستقیم دارد.