روش تحلیل سیاسی

 حسن بهشتی پور، تحلیل گر مسائل بین المللی در گفت و گو با دیپلماسی ایرانی معتقد است موضوع ایران و 1+5 کاملا با مسئله ایران و آژانس متفاوت است. اما این دو مقوله بر یکدیگر اثر دارد.

  دیپلماسی ایرانی: دور جدید مذاکرات ایران و 1+5 کمتر از دو هفته دیگر در مسکو آغاز خواهد شد. در حالی که جو رسانه ای پیش از مذاکرات بغداد مثبت به نظر می رسید، فضای رسانه ای در آستانه مذاکرات مسکو متشنج شده است. در همین حال در حالی که مدیر کل آژآنس پیش از این اعلام کرده بود که قرار است ایران یک توافقنامه ساختاری با آژانس امضا کند که بر اساس آن آژانس اجازه یابد از مراکزی مانند پارچین بازدید نماید، مذکرات روز جمه ایران و آژانس از سوی مدیرکل آژانس ناامید کننده خوانده شد.  دیپلماسی ایرانی این مسئله را در گفت و گو با  حسن بهشتی پور بررسی کرده است:

دوازدهمین نشست سران کشورهای عضو سازمان همکاری های شانگهای چهارشنبه و ۵شنبه در پکن برگزار شد. این سازمان دز سال 1996 در چهارجوب پیمان اقتصادی بین روسیه ، چین و سه کشور اسیای مرکزی یعنی  قزاقستان ، قرقیزستان وتاجیکستان   در بندر شانکهای چین بوجود آمد. بعدها با پیوستن ازبکستان به این پیمان از سال 2001 در نشست سران در مسکو به سطح سازمان ارتقاء داده شد  از ان زمان سازمان همکاری شانگهای علاوه بر همکاری های اقتصادی  با رویکردی امنیتی و نظامی به فعالیت های خود ادامه داد . به  مرور  زمان فعالیت این سازمان گسترش قابل ملاحظه ای پیدا کرد و اعضای ناظری نیز به عضویت سازمان شانگهای درآمدند و با توجه به پذیرفته شدن افغانستان به عنوان ناظر در اجلاس اخیر شمار اعضای ناظر این سازمان به ۵ عضو، یعنی ایران، هند، مغولستان، پاکستان و افغانستان رسید.

اجلاس پکن در حالی برگزار شد که تحولات جهانی در شرایط ویژه ای قرار دارد و با شروع دورسوم ریاست جمهوری  پوتین در روسیه به عنوان یکی از اعضای اصلی سازمان شانگهای، نگاه تحلیل گران به اجلاس و موضع گیری های آن معطوف شده بود و ایران نیز توانست از فرصت برگزاری این اجلاس به عنوان تریبونی برای بیان دیدگاه های خود استفاده کند.ایران در این نشست چهار پیشنهاد جدید ارائه کرد اما به نظر می رسد مانند پیشنهاد های قبلی ایران همچنان اجرایی نشود زیرا پیشنهاد های ارائه شده به دلایل مختلف مورد استقبال اعضا قرار نمی گیرد . شاید اگر می توانستیم پیشنهادهای کاربردی تر و قابل اجرایی در این اجلاس ارائه کنیم، در ان صورت می توانستیم امیدوار باشیم این پیشنهاد ها اجرا شوند. 

مقدمه:

مذاکرات بین هیات ایرانی و گروه پنج به علاوه یک  صبح روز چهارشنبه سوم خرداد ۱۳۹۱ (۲۳ می ۲۰۱۲) در محل دارالضیافه نخست وزیری عراق در بغداد برگزار شد.

در این دور از مذاکرات دو طرف به دستور کار مشخصی برای مذاکرات دست یافتند که این شاید مهم ترین دستاورد نشست بغداد بود . اما از این جهت که دو طرف نتوانستند در باره موضوع مشترکی به توافق برسند، نمی توان گفت این گفتگوها گامی به جلو بوده است. در مطلبی که در پیش رو دارید تلاش شده است به سه پرسش اصلی پاسخ داده شود :

1- ایا مذاکرات بغداد را باید مقدمه ای بر توافق های احتمالی در مسکو دانست ؟

2- گره اصلی در مذاکرات چیست و چگونه می توان به باز شدن این گره کمک کرد؟

3- نقش رژیم صهیونیستی در ایجاد اختلال در مسیر مذاکرات چیست؟

دوست گرامی جناب اقای سعیدی پرسش های اساسی را که برای ایشان مطرح بوده برای پاسخ گویی به بنده ارجاع دادند از انجا کخه فکر کردم این پرسش ها ممکن است سئوالات بسیار دیگری از هم وطنان باشد متن کامل این پرسش و پاسخ ر در اینجا قرار دادم امیدوارم از نظرات خود بنده را بهره مند سازید .

1- چرا حکومت ایران تلاش دارد به انرژی هسته ای دست یابد؟ واقعا ایران به دنبال تضمین نیروی برق ارزان و ماندگار و پاک و ساخت دارواست ؟

چرا نه دستیابی به فناوری پیشرفته و سطح بالا حق مردم ایران است ، نیست؟

2- چه درصدی ازبرق مصرفی ایران را می توان از انرژی هسته ای تامین کرد؟ نیروگاه بوشهر یک گیگا وات توان دارد و نیاز ایران بیش از 45 گیگا وات است؟

 نیازایران به انرژی برق با توجه به توسعه اقتصاد ایران  این مقدارنیاز به برق  در سالهای آتی بیشتر می شود. برای تامین این نیاز آنگونه که مسئولین ایرانی اعلام کردند  ایران می خواهد ده راکتورتولید  برق هسته ای بسازد.

3- آیا انرژی هسته ای آلودگی ندارد؟

به هیچ وجه الودگی محیط زیست ندارد مگرآنکه دچارمشکل شود . بد نیست بدانید 80 تن اورانیوم موجود درراکتور بوشهر همان میزان برقی را تولید می کند که ازسوخت 17 میلیون بشکه نفت خام بدست می آید