وحدت داخلی و پیوند پارسی ، خودباوری باید، نه خودشکنی!

دوست و همکار بسیار عزیزم اقای هاشم خال زاده مقاله جالبی در باره مناسبات روسیه و تاجیکستان برای هفته نامه عدالت چاپ  شهر دوشنبه پایتخت تاجیکستان نوشته است که متن کامل ان را در اینجا می گذارم به علاقه مندان مسائل آسیای مرکزی و بویژه تاجیکستان توصیه می کنم این مقاله را حتما بخوانند

وحدت داخلی و پیوند پارسی ، خودباوری باید، نه خودشکنی!

نویسنده : هاشم خا ل زاده

چند هفته اخیر بازار بحث ها پیرامون چون و چرای موضع گیری به ظاهر غیرمنتظره ولی در اصل معلوم و البته در این مورد خاص، غیردوستانه روسیه در برابر تاجیکستان گرم است. حمایت دمیتری مدودف – رئیس جمهوری روسیه از سیاست اسلام کریم اف- همتای ازبکش در مسئله نیروگاه های تاجیکستان و به خصوص واکنش دولت و مطبوعات و عموم جامعه تاجیکستان به این رویداد در سرخط اخبار محافل خبری – سیاسی منطقه و وابسته به آن قرار گرفته، چون یک "بمب خبری" توصیف شد.

اگراین گونه موضع گیری مقامات روسی چون بسیاری از اقدامات آنها در گذشته بی پاسخ می ماند و واکنش به موقع دوشنبه را در پی نمی داشت، هرگز این "بمب" منفجر نمی شد... و اگر هم "منفجر نمی شد" تاثیر چندانی در بر نداشت! سخن کوتاه این که، این اقدامات به موقع، ضروری و مهم بود، که توانست شور و غوغایی در افکار عموم و محافل خبری و سیاسی به پا کند...

رسیدن به خودکفایی انرژی با توجه به سختی های سهل انگاری های داخلی و خارجی یکی از بخش های آرمان ملی و استقلال واقعی تاجیکستان است. در همین چارچوب این جانب بر این باورم، که حرکت های اخیر جامعه تاجیکستان در دفاع از منافع ملی نمونه ای از تلاش در مسیر خودباوری و خودسازی بود و اثبات کرد، که می شود و باید با هر راه و واسطه از منافع ملی دفاع کرد! یقینا ادامه این گونه حرکت ها با رعایت منطق و تدبیر می تواند عقب ماندگی ها، خودباختن ها و خودشکنی های گذشته دور و نزدیک ما را جبران کند...

بر پایه این مطالب می خواهیم روی یک اصل و واقعیت تاکید خاص کنیم. برای ما مهم است، که رقیبان یا شریکان کشورمان وابسته به مسائل ویژه سیاسی و اقتصادی و امنیتی و نظامی در مقابل ما چه تصمیم گیری هایی می کنند، اما مهمتر از آن، این است، که پیرامون این مسائل ما چه کرده ایم و می کنیم. ما می خواهیم یا نمی خواهیم موضع صریح و روشن خود را در مقابل طرف های ذی نفع که در تحولات تاجیکستان و آسیای مرکزی بر اساس منافع ملی خود دست به کار می شوند، اعلام کنیم. به ویژه در مقابل قدرت های بزرگی چون روسیه و اروپا و آمریکا در طول سده های اخیر همواره نشان داده اند که در سیاست های جهانی و منطقه ای مطابق میل و اهداف خود رفتار می کنند و منافع کشورهای کوچکی امثال تاجیکستان برایشان اهمیت نداشته و همچنان نخواهد داشت.

ادامه نوشته

سیاست‌های میلیتاریستی غرب، فضای پر تنش می‌طلبد

مصاحبه ای با سایت دیپلماسی ایرانی در باره چند موضوع اساسی در روابط ایران و کشورهای عربی و آمریکا داشتم ، اگرچه بخش هایی از تحلیل من حذف شده اما اساس مطالب را آورده اند به نظرمی رسد توجه به این مصاحبه خالی از فایده نباشد

گفتگو از: مينا على اسلام

منبع : سایت دیپلماسی ایرانی

http://irdiplomacy.ir/index.php?Lang=fa&Page=24&TypeId=1&ArticleId=3958&BranchId=4&Action=ArticleBodyView  link:

روزنامه القدس‌العربى چاپ لندن، در يادداشتى از نفوذ هر چه بيشتر ايران در منطقه و متزلزل شدن جايگاه اعراب سخن گفته است. از سوی دیگر طبق نظر دنیس بلر، رئیس جدید سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا در گزارش خود به کمیته اطلاعاتی مجلس سنای این کشور، ایران و اسرائیل را در حال ورود به یک رویارویی یا بحران در سال ۲۰۰۹ می داند چراکه زیرا ایران در برنامه هسته ای خود در حال پیشرفت است و اسرائیل نیز مصمم به خنثی کردن آن است.

گفت و گوی دیپلماسی ایرانی با حسن بهشتی پور، کارشناس مسائل سیاسی:

- علت تکرار نگرانی اعراب از قدرت ایران در منطقه در رسانه های خبری منطقه ای و فرا منطقه ای چیست؟

واقعیت این است که کشورهایی که در همسایگی یکدیگر زندگی می کنند، مجموعه ای از فرصت ها و تهدیداتی را برای یکدیگر ایجاد می کنند، هرچه این کشورها بتوانند منافع مشترکی را میان خود تعریف کرده و پیرامون این منافع به تفاهم برسند، ضریب تهدیدات کمتر می شود و به این ترتیب ضریب امنیت در منطقه بالا می رود.

زمانی که ایران در نوع موضع گیری هایش، خود را قدرت جهانی معرفی می کند، به طور طبیعی همسایگانش احساس نگرانی می کنند چراکه هنوز به حدی نرسیده اند که باور کنند این قدرت، یک قدرت صالح است، تهران مطرح می کند که قدرت صالحی است اما باور این مطلب برای طرف های تهران دشوار است. متناسب با این وضع ما باید به همسایگان خود نشان دهیم که در عمل به دنبال همکاری و تعامل بیشتر هستیم و به منافع طرف های خود احترام می گذاریم، حتی باید موضوعات مشترکی را انتخاب کرده و آنها را به دستور کار مشترک قرار دهیم و این کار مشترک نیز بر اساس منافع مشترک باشد، هر چه منافع ایران و همسایگانش به یکدیگر نزدیک شود، خود به خود ضریب تنش ها و تهدیدات نیز کاهش می یابد.

به عنوان مثال قرار است در بیست و یکم اسفند ماه اجلاس سران کشورهای اکو در تهران برگزار شود، این فرصتی مناسب است که همکاری های ایران با کشورهای منطقه آسیای قفقاز، ترکیه و افغانستان و پاکستان افزایش یابد.

ادامه نوشته