حسن بهشتی‌پور

روزنامه اعتماد شماره 5001 ، یکشنبه 24 مرداد 1400

نخستین و بزرگ‌ترین معضل سیاست خارجی كشور این است كه نظرات و ورودی كارشناسان در خصوص مسائل مورد توجه قرار نمی‌گیرد و تدوین سیاست‌ها و سیاستگذاری حوزه دیپلماسی و سیاست خارجی در محیط‌های بسته‌ای صورت می‌گیرد كه تصمیم‌گیران آن به دولت و حاكمیت نزدیك هستند و هیچ‌كس دیگری در آن مشاركت ندارد. به نظر من ریشه خیلی از مشكلات ما در حوزه سیاست خارجی این است كه از نگاه‌های كارشناسان داخل و خارج از كشور كه دلسوزانه شرایط بین‌الملل را ارزیابی می‌كنند، جایگاه ایران را در شرایط بین‌المللی می‌بینند و متناسب با این جایگاه نظر و پیشنهاد می‌دهند. این پیشنهاد ها بسیار كم مورد توجه قرار می‌گیرد یا اساسا به آنها بی‌توجهی می‌شود.

به اعتقاد من باید ساز و كاری مناسب برای دریافت، جمع‌بندی و نتیجه‌گیری از نظرات كارشناسی و تخصصی در سیاست خارجی كشور ایجاد شود. تصمیم‌سازی و سیاستگذاری در محیط‌های بسته، معضلی است كه هر دولتی ممكن است به آن گرفتار شود، چرا كه معمولا دولتمردان علاقه‌مند هستند بر اساس ورودی افراد معتمد و نزدیكان خودشان تصمیم‌سازی كنند. مساله دیگری كه وجود دارد این است كه ما در ایران جهان را آن‌گونه كه خودمان دل‌مان می‌خواهد تعریف می‌كنیم و قصد داریم جهانی را كه در عالم واقع است بدون اینكه توانایی و ابزارهای لازم را در اختیار داشته‌ باشیم، به جهان خیالی خودمان تبدیل كنیم.