روش تحلیل سیاسی

منبع: سرمقاله  روزنامه تهران امروز

دور تازه مذاكرات ايران و آژانس بين‌المللي انرژي اتمي روز گذشته در شرايطي پايان يافت كه در اين دور بر خلاف تمام دوره‌هاي قبلي دو‌طرف بيانيه مشتركي را در اين زمينه صادر كردند. در واقع صدور بيانيه مشترك بين ايران و آژانس نشان‌دهنده اين موضوع است كه طرفين در رابطه با مسئله موجود به يك نقطه نظر مشترك رسيده‌اند. ضمن اينكه بايد توجه داشت اين موضوع بيانگر اين نكته است كه طرح جديدي كه ايران در اين دور از مذاكرات ارائه كرده است برخلاف طرح‌هاي قبلي توانسته گرهي را باز كند كه در دوره‌هاي پيشين موفق به اين كار نشده بود.گرچه جزئيات مطرح شده در مذاكرات را دو طرف اعلام نكرده‌اند اما شايد بتوان حدس زد آنچه بين ايران و آژانس مطرح شده به نوعي شامل مجموعه مواردي است كه براساس آن پيش از اين آژانس، ايران را مورد اتهام قرار داده بود.بر اساس موارد اتهامي آژانس،ايران در سال 2003 اقداماتي را خارج از پيمان ان پي تي انجام داده است.تا به حال ايران خواستار ارائه مدارك و مستنداتي بوده است كه به واسطه آن آژانس ادعاهاي خود را مطرح كرده بود، اما با توجه به اينكه كشورهايي كه مدارك را در اختيار آژانس قرار داده‌اند مايل به دادن آن به ايران نبودند آژانس همواره از اين اقدام خودداري كرده است. به نظر مي‌رسد در جريان اين مذاكرات اين گره‌ها باز شده باشد.موضوع ديگر پروژه آب سنگين اراك است كه طبق آخرين گزارش‌ها ايران تا سال 2015 احتمال افتتاح آن را داده است.اما با وجود افتتاح نشدن اين پروژه، آژانس برخلاف مقررات ان پي تي خواستار بازديد از اين مركز بوده است.

مقاله ای که چندی پیش برای مجله روابط عمومی نوشتم اما نمی دانم در کدام شماره چاپ شده است 

مفهوم دیپلماسی عمومی

کاربرد کلمه دیپلماسی به مفهوم فعلی آن به اواخر قرن هجدهم بازمی گردد. دراین زمان بود که این واژه به طوراخص به حرفه ی فرستادگان کشورها که مجوز برقراری ارتباط با کشورهای خارجی را در دست داشتند،اطلاق گردید. کسانی که به این امراشتغال داشتند دیپلمات نامیده شدند. به عبارت دقیق تردیپلماسی نحوه ی اجرای سیاست ها درخارج ازکشورو نسبت به دولتهای بیگانه است. اما برای دیپلماسی معنای دقیق تری را نیزذکر کرده اند وآن عبارت است از:

« تدوین سیاست خارجی واجرای آن. با این تعریف دیپلماسی وسیاست خارجی درواقع دوروی یک سکه اند؛ زیرا حل وفصل مسائل مربوط به روابط خارجی با دول دیگر، به وسیله مذاکره یا هرطریق مسالمت آمیز دیگرامکان پذیراست. ازاین نگاه دیپلماسی هم تدوین سیاست خارجی وهم اجرای آن را دربرمی گیرد. »[1]

بعد از جنگ جهانی دوم  دیپلماسی به معنای سنتی آن کارایی لازم را برای پیشبرد سیاستهای کشورهای توسعه طلب درنظام  جدید جهان ، نداشت. به همین دلیل برای اولین باردرسالهای دهه شصت میلادی، آمریکاعرصه دیپلماسی عمومی را به جنبه های جدیدی از فعالیت های روزمره دیپلمات های خود افزود و برای اجرایی شدن آن بخشی تحت عنوان Public Diplomacy  در وزارت خارجه آمریکا بوجود آمد.