ایران پل ارتباطی بین شرق و غرب، و شمال و جنوب

مقدمه :

جاده ابریشم زمانی در قرون گذشته مناطق جنوبی و مركزی آسیا را از طریق شبكه وسیع تجاری به یکدیگرمتصل می کرد. درآن زمان جاده ابریشم تنها مسیرانتقال کالا ومردم نبود ، بلکه ایده ها ، فرهنگها ، و فناوری نیزتوسط این جاده بین کشورهای مختلف منتقل می شد. این جاده همچنین به ایجاد تمدن هایی عظیم و پیشبرد نوآوری های بزرگ کمک کرده است. جادۀ ابریشم یکی ازمعدود مسیرهای تجاری بود که موسیقی ، فرهنگ ، افکار، ونوع غذا های مردم جهان را با یکدیگر پیوند می داد. امروز نیز به گفته بعضی ازصاحب نظران  اینترنت را می توان روایت دنیای مدرن از جادۀ ابریشم قدیم دانست. در همین راستا آمریکا باردیگربه احیای جاده ابریشم درشکل جدید آن توجه ویژه ای کرده است ومی کوشد به هرشکل ممکن بین کشورهای مسیرراه ابریشم هماهنگی لازم را درچهارچوب زمین بازی که امریکا تعریف کرده ، بوجود اورد. طبق معلوم  سه دهه اخیردر این طرح جدید، ایران نادیده گرفته شده است. اما به دلیل نقش بی بدیل ایران به عنوان پل ارتباطی آسیای مرکزی وقفقاز به خلیج فارس و پیوند دهنده دو منبع تولید انرژی در" خزر" و "خلیج فارس" ، سیاست آمریکا در باره ایجاد همکاری ها در چهارچوب "استراتژی همه چیز بدون ایران" محکوم به شکست است.

ولی این به آن معنا نیست که اگرایران دست روی دست بگذارد، آمریکا هیچ سیاستی را دراین زمینه پیش نمی برد. به واقع  پروژه ها ی موجود بدون ایران هم قابل تحقق هستند، اما بازدهی کمتری خواهند داشت وبصورت ریشه ای مشکلات موجود را حل نمی کنند. به همین دلیل آمریکا اگر به راستی دنبال حل مشکلاتش درافغانستان است و می کوشد با ایجاد توسعه همکاری ها بین کشورهای منطقه آنچه که ازآن به عنوان تروریسم و افراطی گری یاد می شود ، منزوی گردد، باید تعامل سازنده را با ایران ازهمین منطقه شروع کند. دراین میان ایران  نیزمی تواند نقش تاریخی خود را بصورت ایجابی و مثبت ایفاء نماید. یعنی بدون مخالفت با همکاری هایی که درقالب راه ابریشم جدید شکل     می گیرد با تمام توان اقتصادی و بازرگانی خود وارد بازی جدید در منطقه شود. دراین صورت ایران می تواند امیدوارباشد شرکای قابل اطمینان تری نسبت به گذشته پیدا کند. زیرا برای مقابله با چالشهای جهانی ومنطقه ای راهکاری بهتراز ایجاد زمینه های مناسب همکاری اقتصادی  و رسیدن به منافع سرشارآن  ، وجود ندارد.