روش تحلیل سیاسی

روز یکشنبه 16 اسفند ۱۳۸۸ درتالار شیخ مرتضی انصاری دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران  سمیناری تحت عنوان چشم انداز امنیت و همکاری در قفقاز جنوبی دربعد ازظهر برگزارشد.  گزارش سمیناردر اینجاببینید

گزارش تصویری

من هم به این سمینار دعوت شده بودم که متن صحبتها را در اینجا قرار می دهم اگرچه طولانی است اما فکر می کنم برای علاقه مندان جالب باشد

مقدمه :

برای درک ماهیت و چرایی عوامل بحران زا درقفقازلازم است ، شرایط خاص جغرافیایی این منطقه و تنوع و تكثرقومی ومذهبی را درقفقاز بخوبی بشناسیم وبه این واقعیت واقف باشیم که وجود منابع سرشار انرژی وموقعیت ژئوپولتیکی این سرزمین کهن که در واقع پل ارتباطی شرق و غرب و شمال و جنوب بین جنوب غرب آسیا وشرق اروپا است، مزایای را ایجاد کرده که طی سالهای طولانی گذشته  طمع سلطه جویان و بازیگران منطقه ای را برانگیخته است.

 به همین دلیل برای آنکه بتوان تحولات قفقاز را در سال 2010 ازجهت تهدید ها و فرصت های پیش رو بررسی کنیم،لازم است بدورازگرایش های سیاسی ونگرش های منافع محور،عواملی را که موجب ایجاد بحران های فعلی در منطقه شده است؛ ریشه یابی کرده  و با درنظر گرفتن فرصت های موجود به ارائه تحلیل های واقع گرا براساس وضعیت مطلوب  برای مردم منطقه ، دست یابیم .

دراین میان جنوب قفقازبا توجه به بحران های موجود درروابط سه کشور آذربایجان، ارمنستان وگرجستان وضعیت حادتری نسبت به بخش شمال قفقازدارد. اگرچه بخش شمال آرام به نظرمی رسد اما درواقع آتش زیرخاکستراست. این واقعیت که بحران قره باغ از سال 1988 تاکنون بر روابط دو کشورهمسایه  قفقاز جنوبی سایه افکنده وهمچنان لاینحل به نظرمی رسد. بیانگر مزمن شدن این بحران است که لاینحل به نظر می رسد. علاوه براین، بحران موجود در مناسبات گرجستان و روسیه ازیکسو وازسوی دیگر درروابط دو بخش جدایی طلب آبخازیا و اوستیای جنوبی با گرجستان ، وضعیت بغرنج و پیچیده ای را برای سال 2010 در پیش روی ما قرار داده است.

پس ازجنگ آگوست 2008 بین روسیه و گرجستان منطقه قفقاز جنوبی وارد مرحله جدیدی ازبحران شد. بطوریکه می توان  گفت  در شرايط  جديد ، منطقه  قفقازصحنه رقابتها ومنازعات قدرتهای منطقه ای و فرامنطقه ای گردیده است.بروزبحرانها وآشوب های تازه‌ای دراين منطقه كوچك اما درين حال راهبردی،  باردیگرجهان و سیاستمداران را متوجه اهمیت حل ریشه ای بحران قفقاز جنوبی کرد.