تاثیر حادثه یازده سپتامبر2001بر روابط روسیه وآمریکا

حادثه 11 سپتامبر نقطه عطفی درتاریخ روابط آمریکا با  تمام جهان و از جمله روسیه  بود. زیرا آمریکا به عنوان یک قدرت هژمون تقریبا با اکثر کشورهای دنیا رابطه ای استکباری دارد . درواقع می توان گفت حادثه یازده سپتامبر بهانه مناسبی را برای  آغاز تحول در مناسبات آمریکا وکل  جهان فراهم ساخت.

برخلاف جنگ بالکان که عملا آمریکا با متحد نزدیک روسها یعنی صربها رودرو شده بود، پس از یازده سپتامبر آمریکا به طالبان حمله کرد که دشمن روس ها هم بود. به همین دلیل کاخ سفید توانست همکاری روسیه را برای حمله به افغانستان جلب کند. علاوه بر این باید گفت گذشته ازانکه چه کسی مسئولیت انجام عملیات تروریستی یازده سپتامبر را برعهده داشته باشد ، این حادثه تاثیرات عمیقی بر روابط بین الملل وجریان مبارزه علیه تروریسم داشت.

 بطورکلی مناسبات روسیه و امریکا بعد از 11 سپتامبر را می توان از دو جنبه مورد بررسی قرار داد :

اول آنکه امریکایی ها توانستند بحران را مدیریت کنند به این معنا که یک تهدید ملی را به یک فرصت تاریخی تبدیل کردند وازنتایج ان به سود منافع ملی خود  بهره برداری کردند. بحرانی که ابعاد سیاسی ،امنیتی و اقتصادی آن  می توانست منجر به فروپاشی نظام آمریکا بیانجامد به فرصتی برای استحکام پایه های سلطه نظامی و سیاسی آمریکا در جهان بویژه در خاورمیانه تبدیل شد. بطور طبیعی این روند در ارتباط با روسیه وضعیت کاملا دوگانه ای داشت . از یکسو دشمن روسیه در افغانستان حذف شد و از سوی دیگر موجب گسترش نفوذ امریکا در آسیای مرکزی و قفقاز شد

ادامه نوشته

پنج به علاوه یک یا چهار به علاوه دو

مصاحبه ای با سایت دیپلوماسی ایرانی داشتم که متن را در اینجا ملاحظه می کنید :

چین و روسیه دو کشور از میان شش کشور عضو گروه 1+5 هستند که همواره در آستانه برگزاری نشست‌های این گروه برای بررسی برنامه هسته‌ای ایران، به دلیل مواضع و منافع خاصی که در ارتباط با ایران دارند موجب نگرانی کشورهای غربی می شوند.

چین در حال کمک به ایران برای ساخت پالایشگاه‌های جدید است و تهران امیدوار است که با ساخت این پالایشگاه های جدید میزان تولید بنزین در ایران تا سال 2012 به دو برابر میزان کنونی برسد. به نظر می‌رسد چین منافعی در اعمال تحریم‌های بیشتر علیه ایران ندارد و روسیه نیز در این مورد مردد است.

به طورکلی چین و روسیه امکان مانور سیاسی خود را درمساله هسته‌ای ایران در عمل برای تهران تعریف کرده‌اند. این دو کشور طی سال‌های گذشته نشان داده‌اند که فقط در حد این که بتوانند تحریم‌ها علیه ایران را محدود، ناکارآمد یا کم اثر کنند فعال هستند.

به عبارت دیگر چین و روسیه نمی‌توانند یا نمی‌خواهند با استفاده از حق وتوی خود به طور کل مانع از تحریم‌ها علیه ایران شوند. آنها به دنبال این هستند که تا جایی که ممکن است تحریم‌ها علیه تهران را محدود و تا جایی که می‌توانند این تحریم را کم اثر و در نهایت ناکارآمد کنند.

این کارهم نه برای ایران بلکه به واسطه منافعی که چین و روسیه در مبادلات با ایران دارند انجام می‌شود، هم چین مبادلات گسترده‌ای با ایران دارد و هم روسیه، به همین دلیل این دو کشور تلاش می‌کنند منافعشان به خاطر ایران  رو در روی امریکا، انگلیس، آلمان و فرانسه قرار نگیرد. به همین دلیل است که آنها بجای وتوی قطعنامه های تحریمی علیه ایران، حتی الامکان مانع ازتصویب تحریم‌ها یا محدود شدن دامنه تحریم‌ها می شوند.

ادامه نوشته