آغاز رزمایش نظامی ناتو درگرجستان را می‌توان از چند جهت مورد بررسی قرار داد. در برداشت اول باید این نکته را درنظر گرفت که در اتمسفر حاکم بر گرجستان برگزاری چنین تمرین نظامی، نوعی حمایت از سیاست‌های میخائیل ساکاشویلی، رئیس‌جمهور گرجستان به شمار می‌رود. حتی اگر انجام چنین مانوری به نام مشارکت برای صلح، اهداف سیاسی را برای تقویت ساکاشویلی در دستور کار خود نداشته باشد،‌بی‌شک دولت وی از آن به نفع خود بهره‌برداری سیاسی خواهد کرد.

مساله دوم مربوط به واکنش روسیه نسبت به برگزاری این مانور است،‌ چنانکه پیش‌تر نیز از این دست مانورها در فضایی که اصطلاحاً حیاط خلوت روسیه نامیده می‌شود دیده شده است. پس از جنگ مردادماه گذشته در اوستیای جنوبی که گرجستان آن را آغاز کرد و روسیه نیز به این جنگ وارد شد، مسکو نسبت به تحرکات ناتو در منطقه قفقاز بسیار حساس شده است چراکه ناتو در برهه جنگ گرجستان تماس‌هایش را با روسیه قطع کرد و اتحادیه اروپا نیز واکنش‌های مشابهی نشان داد، اما این جنگ به روسیه نشان داد که سیاست این کشور در مصالحه با غرب سبب شده که نقشه‌های آمریکا و ناتو گام به گام در شرق اروپا و قفقاز به اجرا گذاشته ‌شود. از این رو و با توجه به ذهنیت سران کرملین، مسکو می‌پندارد که در حال حاضر هر نوع عقب‌نشینی برای روسیه مشکل‌ساز خواهد شد. انجام این مانور اکنون تبدیل به بهانه‌ای شده است تا روسیه نارضایتی خود را در رابطه با گسترش نفوذ ناتو و آمریکا که رهبری این سازمان را بر عهده دارد در قفقاز و شرق اروپا نشان دهد.